Praag, Dresden, Berlijn…Genemuiden (column Wim Rietman)

Het was best een hectisch weekje, dat begon met twee dagen Praag. Geweldige stad trouwens. Voor wie er nog nooit geweest is: een absolute aanrader. Ik kom er helaas niet altijd aan toe, maar Praag beschikt over geweldige bezienswaardigheden. Je steekt rivier de Moldau via de bekende Karelsbrug over. Zo beland je in het historische centrum. Op het stadsplein bevindt zich het wereldberoemde astronomische uurwerk. Rondom dit plein barst het van de terrasjes, restaurantjes en cafeetjes. Allemaal nog steeds zeer goed betaalbaar. Praag is gezellig en gemoedelijk. En er is altijd wat te doen.

Maar goed, in mijn geval brengt me de handel naar de hoofdstad van Tsjechië. Al laat ik een eventuele kans om het nuttige met het aangename te verenigen natuurlijk niet onbenut.

Ik vervolgende mijn reis naar Dresden. Deze stad werd aan het einde van de tweede wereldoorlog door de Amerikanen en de Britten zeer zwaar gebombardeerd. Maar liefst 75.000 woningen werden weggevaagd. Toch zijn er talloze culturele schatten bewaard gebleven. Tijdens een wandeling langs de Elbe krijg je een indruk van de enorme welvaart die de stad in het verleden gekend heeft. Dresden behoort samen met Leipzig en Weimar tot de mooiste historische steden van het vroegere Oost-Duitsland.

Een dag later reed ik van Dresden naar Berlijn. Wanneer u op de kaart kijkt, lijken dit behoorlijke afstanden. Maar het wegennet in Duitsland is doorgaans prima in orde en de snelheidsbeperkingen vaak minimaal. Dus het schiet behoorlijk op. De hoofdstad van Duitsland heeft voor ieder wat wils.

Historie, cultuur, uitgaan, shoppen: alles is in ruime mate voorhanden.

Berlijn heeft meer dan 3 miljoen inwoners, maar door de ruime opzet van de stad met bovendien heel veel groen, valt het met de massaliteit behoorlijk mee. Als toerist heb je in Berlijn geen auto nodig, want de stad beschikt over een uitmuntend metronet. Ik beweeg me doorgaans wel met de auto door de stad en dan merk je het verschil met pak hem beet Grafhorst toch wel.

Wanneer ik naar Berlijn ga, kies ik er vaak voor om in Potsdam te overnachten. Deze stad ligt als het ware tegen de hoofdstad aangeplakt. Maar het heeft een dorps karakter behouden. Ook Potsdam beschikt over culturele pareltjes. Zeer bekend is het park Sanssouci met zijn verschillende paleizen.

In de 18^{e eeuw haalde koning Frederik Willem 1 Nederlandse werklieden naar de stad om een Hollandse wijk aan te leggen. Dit stadsdeel “das Holländische Viertel” bestaat nog steeds en heeft de ons bekende bouwstijl met trapgeveltjes e.d. Ook zijn andere Nederlandse invloeden bewaard gebleven. Zo wordt in Potsdam nog steeds ons Sinterklaasfeest gevierd. En bovendien maken ze van zwarte Piet geen enkel probleem. Wanneer u overweegt een reisje naar Berlijn te maken, kan ik u slechts adviseren ook Potsdam een dagje aan te doen.}

Op vrijdag begon ik aan m’n terugreis naar Nederland. In Hannover had ik de laatste afspraak van de week. U verwacht wellicht nu een opsomming van toeristische hoogtepunten van Hannover. Wel, ik heb slechts één advies: rijdt u er met een wijde boog omheen.

Op vrijdagen valt het door de regel niet mee met de verkeersstromen. Iedereen wil naar huis en dus is het wegennet vaak overvol. Het was dan ook later dan me lief was toen ik eindelijk de Prikker binnenreed.

Zaterdag kon ik lekker uitslapen, maar het kwam er niet van. Al voor zevenen was ik klaarwakker en lag ik te draaien in m’n bed. Ik besloot m’n hardloopschoenen aan te trekken om m’n hoofd eens even lekker leeg te maken.

Het was koud. En nog behoorlijk donker bovendien. Ik deed een rondje door het “poldertien”. Er lag een lichte nevel als een deken over de weilanden. Ik passeerde “het haventje”, en kon het niet laten even het dijkje op te lopen om een blik op het Zwartemeer te werpen. Ik hoorde eenden uit de rietkragen wegvliegen. Verder was het doodstil. Langzaam naderde ik Genemuiden. De zon won zoals altijd het gevecht van de mist. De zonnestralen weerkaatsten in het Zwartewater en zorgden voor een overweldigend kleurenpalet. De pont lag als een trouwe butler op z’n eerste passagiers te wachten. Ik rende de Veerweg op voor de laatste kilometer richting huis. En plots overviel me de gedachte:

Ik ben in de afgelopen week weer overal geweest. Maar nergens ben ik toch liever als hier.