Kalfskroketten (column Nick Hoekman)

Vonden jullie het ook zo spannend deze week? Ik vind de dagen voor de verkiezingen altijd bere-interessant. Partijleiders laten zich voor de meest idiote TV-programma’s charteren, alsof mensen zich daar op focussen wanneer ze een keuze maken: ‘Oh, Geert Wilders liet zich deze week in Sesamstraat jonassen door Tommie en Ieniemienie, dat was leuk, laat ik maar op hem stemmen’. Nee, natuurlijk gaat dat niet zo, gekke partijleiders. Maar ga hier vooral mee door hoor, kunnen wij -de bevolking- eens om jullie lachen in plaats van huilen.

Eigenlijk hebben we twee soorten kiezers, de trouwe honden en de zwevende kiezer. De trouwe honden, dat zijn veelal mensen die hun hele leven als een blok achter hun partij blijven staan. Die zouden nog niet van hun partij afwijken wanneer ze besluiten om bijvoorbeeld Samson & Gert als lijsttrekkers op te werpen. Alhoewel dat misschien bij de Partij Voor De Dieren nog best wel logisch zou zijn. Ik denk ook dat de Partij Voor De Dieren door deze twee jeugdhelden meteen flink op de deur zouden kloppen bij een volgende verkiezing. (Haha, snapt u hem? Samson & Gert > op de deur kloppen).

Stiekem ben ik wel benieuwd welke mensen er überhaupt op deze partij stemmen. Zouden dit mensen zijn die thuis een grote pitbull hebben die de baas is? Ik denk ook wel dat ze goede ideeën hebben hoor, want zeg nou zelf, die hokjes bij de FEBO waar ze de kalfskroketten in laten verpieteren, die zijn natuurlijk ook veulste krap. Het viel mij wel op dat er nu sinds enkele weken een wolf in het land is, de Partij Voor De Dieren er ineens een zetel bij heeft gesprokkeld. Hetgeen ook puur toeval kan zijn. Nee, de zwevende kiezer laat zich in vele gevallen oriënteren door de online stemwijzer. Mijn persoontje dit jaar ook en dan is het toch altijd weer bijzonder met welke partijen ze op de proppen komen.

Mijn nummer één was 50plus. Nu vind ik het al rampzalig dat ik dit jaar de dertig aan tik qua leeftijd, laat staan dat ik mij politiek wil associëren met incontinente brommobiel bestuurders. Mijn tweede keus was ook niet de meest voor de hand liggende, namelijk de SGP. Nu heb ik niks tegen welke vorm van religie dan ook, maar de SGP is nu niet meteen een partij die dezelfde leef en denkwijze als mij hanteert. Nee, deze ronde ging mijn stem naar de -ik schaam mij nergens voor- CDA. Ik ben ook een zwevende kiezer, u zou ook best mogen stellen dat ik een corrupte zwevende kiezer ben, voor twee kratten bier en een pak gevulde koeken ben ik best bereid om mijzelf om te laten kopen. Het fijne van een zwevende kiezer zijn, is dat je geen emotionele band met de partij of lijsttrekker opbouwt. Laten we eerlijk zijn, het hele stemmen en politieke gebeuren is toch een beetje hetzelfde als voor twintig euro een paar Nike Air Max gympen kopen op de Beverwijkse Zwarte Markt: van tevoren weet je al dat je wordt beduveld.