Helmich gaat het weer halen

Helmich Lubberts heeft ook dag drie van de Vierdaagse van Nijmegen overleef. Morgen wachten anderhalf miljoen mensen hem op. Eerst nog zijn verslag van dag drie: “Na de finish van gisteren en met tachtig kilometer in de benen, zijn we op de helft. Het was weer vroeg opstaan deze ochtend, nog stijf van de vorige dag was het afwachten wat de dag van Groesbeek ons zou brengen. Achteraf viel het gelukkig mee, al moet gezegd worden dat de vorige edities welke ik gelopen heb mij makkelijker afgingen.

Ook deze ochtend lieten de studenten van Nijmegen zich niet uit het veld slaan, vol enthousiasme staken ze ons ook vandaag bij de start een hart onder de riem. Echt wakker leken de meesten trouwens niet meer, of dit door slaapgebrek kwam of een andere oorzaak had zullen we maar in het midden laten. Ze stonden er in ieder geval wel, dus de conditie waarin ze verkeerden maakte ons wandelaars dan ook niet zoveel uit.

De dag van Groesbeek en niet te vergeten de Zeven Heuvelenweg, moesten op deze dag bedwongen worden. Voor mij en velen met mij toch wel de mooiste dag van de Nijmeegse vierdaagse, al zullen er ook lopers zijn die daar anders over denken.

Ook op deze ochtend liepen wij de eerste kilometers binnen de stadsgrenzen van Nijmegen. Over publiek hadden wij ook nu niet te klagen, respect voor de toeschouwers die in alle vroegte de moeite nemen om ons lopers aan te moedigen. De man die al jaren getrouw de wandelaars uitzwaait met de kreet “goede morgen”, was gelukkig ook weer van de partij. Na een ziekbed was het maar de vraag of hij dit jaar aanwezig kon zijn, markante mensen die al jaren iets bijdragen aan het Nijmeegse wandelevenement worden gauw gemist. Maar deze ochtend zat hij weer op zijn vaste stek, waar hij van velen de nodige aanmoedigingen kreeg.

Als ik zo om mij heen kijk zijn er toch wel wat wandelaars die een moeilijke dag tegemoet gaan, met pijn vertrokken gezichten die het nodige verraden zal het voor velen nog een hele opgave zijn om de eindstreep te halen. Ook voor mij was het geen gemakkelijke dag, gelukkig waren de weersomstandigheden goed. Want ook daar ben je van afhankelijk wanneer je Nijmegen loopt.

Met temperaturen van 22 graden was het goed toeven, men zegt wel eens wanneer je de derde dag doorkomt, dan is de vierde dag een wassen neus. Daar geloof ik dus niet in, de laatste dag is wel de dag met de meeste kilometers bijna 43, deze moeten nog wel eerst gelopen worden.

Na Nijmegen volgden Malden en Mook, wat een support weer ook tijdens dag drie. Oké de éne plaats is de andere niet maar ik geef het je te doen, om een hele dag je longen uit je lijf te schreeuwen. Met maar één doel, de wandelaars naar de finish te loodsen. Respect dan ook voor al die mensen, zij zouden van mij na vier dagen ook best een onderscheiding mogen krijgen.

Door velen gevreesd, maar door mij bewonderd is toch wel de Zeven Heuvelenweg. Ook vandaag weer, na Milsbeek en Groesbeek doemde deze voor ons op. Wanneer je daar loopt heb je het gevoel of je verzeild bent geraakt in een etappe van de Tour de France, zover je maar kon kijken stonden ook nu weer de campers links en rechts van de weg opgesteld.

Na de uitdaging van de Zeven heuvelen ging het richting Berg en Dal, waarschijnlijk één van de mooiste plekjes van Nederland. Ook daar weer rijen dik publiek, de één nog uitgelatener dan de ander. Om uiteindelijk bergafwaarts te eindigen in Nijmegen, dag drie vol genoegdoening maar met flinke spierpijn achter ons latend. Morgen volgt dag 4, de dag van Cuijk en afsluitend de zege tocht over de “Via Gladiola”. We zijn er nog niet, maar met een beetje inzet moet het te doen zijn.

Met vriendelijke wandelgroet,
Helmich Lubberts