Zon en een verwarde man (verslag Johan Snel)
Geplaatst op: 10 oktober 2015
Ik voelde het al aan mijn rugzak, het zou een productieve dag worden, mijn reisgenoot was namelijk een stuk lichter dan de laatste kilometers van gisteren.., althans zo leek het.
Vanaf het marktplein van Swalmen zette ik etappe 23 in beweging, met de hoop dat ik nog een begin kon maken aan etappe 24. Klokslag 07:00u passeerde ik het bord einde bebouwde kom Swalmen en, liep ik het nog donkere bos binnen. In de verte hoorde ik dat de kerkklokken van Swalmen het met me eens waren qua tijd. Na een stukje bos kwam al weer snel op een open plek, hier kwam ik een man tegen die zijn trouwe viervoeter uitliet. Na een goedemorgen te hebben gewenst bleef de hoogbejaarde man staan en, begon hij een heel verhaal af te steken in het Limburgs dialect. Geloof me, dat versta je echt niet. Ik kon er op uit maken dat ik moest uitkijken, uitkijken…waarvoor, hoe bedoeld u? Jaaa…kiek oet veur die grote….en weer verstond ik er niks van…veur wie? Jaaa…straks doar..doar zitten ze..Sjuul en Sjarel! Oké…ja euhh..dank u wel zei ik maar want, ik kreeg het idee dat dit een ernstig verwarde man moest zijn, knap van’t Pieterpad af zeg maar! In Drente houden ze er ook zo’n fabeltje op na, daar heten ze Ellert en Brammert, twee reuzen die naar het schijnt dol zijn op mensenvlees. De man liep verder en ik keek nog een keer achterom en hoorde en zag de man nog hoofdschuddend mopperen. Ja dacht ik bij mij zelf, het zal wel man. Niets vermoedend liep ik verder, er waren immers nog veel meters die afgelegd moesten worden. Ik pakte mijn routeboekje er nog eens bij om de te nemen afslagen en kruisingen in het voren door te nemen, op zo,n moment zie je even niets om je heen. SCHRIK! Waahaa! Foei.., mijn hart ging een half uur terug in de tijd, zelfs de kerkklokken van Swalmen sloeg nogmaals zeven uur!! Daar kwamen dus wel die reuzen aangesprongen, luid blaffend hielden ze stil voor het hek van de kennel waar ze gelukkig niet uit konden.
De naar ik dacht verwarde man die mij wilde waarschuwen voor deze reuzen van honden heeft ongetwijfeld het geblaf ook gehoord en ik weet ook ongeveer wat hij op dat moment gedacht moet hebben.
Een paar minuten verder kreeg van een oud collega een linkje gestuurd van een nummer van Long John Baldry, Walk me out in de Morning Dew. Hij dacht dat het wel toepasselijk zou zijn met de ochtendnevel die er nog hing…en ja hoor Mulder, het moment had niet beter gekozen kunnen worden! Dank!
Met de zon die langzaam doorbrak verdween de nevel en ging het gestaag richting Montfort, toen plots mijn broer van achter de struiken het pad opstapte. Hij vond het wel leuk om zo’n 20 km mee te lopen, en was om 05:45u in de trein gestapt. Om weer even in de wielersport te belanden, ik had een “meesterknecht”voor 20 km. Het einde van etappe 23 passeerden we in Montfort en ter hoogte van Echt verliet hij leeg gereden euhh..gelopen het parcours en moest ik het zelf afmaken.
Dat ging vervolgens prima en, om 18:00u liep ik Sittard binnen op zoek naar weer een boxspring. Einde etappe 23 en 24, einde 46 kilometers, wat nodig was om morgen een goede 22 km te maken naar Strabeek (Valkenburg) en dan zondag de “champagne etappe naar de Pietersberg nabij Maastricht. Nog niet te vroeg gejuicht want.., de voetjes zijn gevoelig. Laterrr…
Gepubliceerd door Erik Driessen
