Op weg naar de Via Gladiola (4)

Het was warm vandaag, heel erg warm zelfs. Op de tweede dag van de Nijmeegse vierdaagse had de organisatie in al zijn wijsheid gelukkig besloten dat wij wandelaars eerder mochten starten. Het was maar een half uur, maar dat half uurtje maakte wel een groot verschil bij het lopen van de laatste kilometers. Het water was net als gisteren in ieder geval niet aan te slepen, extra waterpunten waren ook nu weer op het parcours neer gezet om er maar voor te zorgen dat men voldoende vocht binnen kreeg.

Traditie getrouw is de tweede dag de dag van Wijchen, met daar aangekoppeld roze woensdag. De vreemdste uitdossingen ben ik dan ook weer tegen gekomen vandaag, van groot tot klein passeerden de meest vreemde uitingen de revue.

Met de start om vijf uur moesten we ook vandaag weer vroeg uit de veren, het op tijd er in de avond ervoor was dan ook niet aan dovemansoren gezegd. De eerste kilometers gingen via het Radboud ziekenhuis van Nijmegen en de buiten wijken daarvan richting het Maas-Waal kanaal. Na de oversteek hiervan en het nemen van het enige zandpad wat de vierdaagse telt, was het plaatsje Alverna waar wij als eerste werden onthaald. Ik blijf mij steeds weer verbazen waar de toeschouwers de energie vandaan halen, om in alle vroegte een grote groep wandelaars aan te moedigen. Maar ja, het geeft je wel de kik om toch maar vooral door te gaan.

Met een omtrekkende beweging was Wijchen aan de beurt, wij hadden het bij doorkomst al warm. Maar als toeschouwers had je het vandaag ook niet gemakkelijk, de hele dag op een stoel aan het parcours zitten is misschien nog wel een zwaardere beproeving dan het lopen van de mars zelf. Het onthaal was in ieder geval weer groots, vele decibellen moesten er weer worden getrotseerd. Maar ja, hier doe je het tenslotte voor.

Na Wijchen ging het richting Beuningen, hier was het al niet anders. Puffende toeschouwers en als maar meer zwetende wandelaars. Appels, komkommers en fruittomaatjes vonden weer gretig aftrek bij de duizenden wandelaars, het brood wat nog in de rugzak zat was verworden tot één kleffe massa en natuurlijk al lang niet meer te eten.

Met het passeren van Weurt was de dag bijna ten einde, via de Kanaalstraat van Nijmegen zat dag twee er bijna op. Het nemen van de Waalkade was de laatste hindernis, wetende dat het roze feest op het Faberplein de kers op de taart was van deze dag. Met de grootse polonaise op het plein mochten we terug kijken op weer een geslaagde dag, een dag die naar mijn gevoel weer vele uitvallers gaat kennen. ben dan ook benieuwd hoeveel mensen er morgen aan de start verschijnen voor het nemen van de zeven heuvelen tussen Groesbeek en Berg en Dal, voor mij en velen met mij de mooiste dag van de vierdaagse.
Met vriendelijke wandel groet,
Helmich Lubberts