Geen standaard moeder (column Martine Nanninga)

Je kent het wel: de lekkerste gerechten op tafel met bijzondere kruiden en heerlijke ingrediënten en mooie opgemaakte borden en opvallende combinaties, wat er in eerste instantie niet uitziet, maar heerlijk smaakt! Met bijpassende kinderen die werkelijk nog met blije gezichtjes om de tafel zitten als mama één of andere groente schotel of spruitjes op tafel zet.

Er staat ook wel eens zo’n leuk kruiden rekje bij iemand in de keuken waar die plantjes in kunnen zodat je verse kruiden kan gebruiken. Dat staat zo professioneel en gezellig in de keuken. Ik kan natuurlijk ook wel zo’n rekje met kruiden aanschaffen, maar ik zie mezelf al met één kind in mijn arm een ander aan mijn been die kruiden snijden, en ondertussen één van de oudste kinderen laten googlen welke kruiden waar in moeten.  En áls ik het dan doe zit er weer één met een vies gezicht de kruiden uit het bord te vissen. Dus tja.. Ik houd het bij makkelijk koken.

Koken, wie houdt er nou niet van?! Nou, ik dus! Ik ben ook niet echt de standaard huis,tuin en keuken vrouw moet ik zeggen. Ik kan het wel, vraag maar aan mijn kinderen en mijn man. Bij nader inzien: vraag maar niet aan mijn man, die heeft zijn moeder als vergelijkingsmateriaal en daar wil je niet tegen koken..  Zij weet wel hoeveel snufjes je van dit en een klein beetje van dat je moet toevoegen. Na tien jaar oefenen en nu de kinderen wat ouder worden, komt er af en toe wel eens wat lekker aparts op tafel. Ze lussen eindelijk taco’s en wraps. Dat eten ze nog op ook. Ik ben blij met de ontwikkelingen.

Maar echt dramatische eters heb ik aan tafel. De twee dames hebben een totaal verschillende smaak dus er is altijd wel iemand niet tevreden. Onze peuter klaagt standaard. Tenzij ik zo aardig ben om weer een stapel pannenkoeken te bakken. Oh! En vrijdag patatdag. Die doet het ook altijd goed. Niemand komt aan mijn kookvrije vrijdag. Zelfs als ik door drukte, werk of één of ander smoesje donderdag niet kan koken en pizza in de oven gooi, staat er vrijdag nog patat op tafel. En ja.. de kruiden op de pizza lusten ze dan weer wel! Maar alles wat er in de nasi zit gaat er één van kokhalzen. Heel apart.

Dan zit je als moeder natuurlijk met die ellendige 3 P’s. Pizza, Patat en Pannenkoeken. Officieel mag je je kinderen maar 1 keer per week één van die P’s aanbieden. Nou zal ik jullie eerlijk bekennen, ik prop nog wel eens 2 P’s in een week.. Dat maak ik wel weer goed die week daarop.

Kortom over 5 jaar heb ik alle tijd om een keukenprinses te worden, mocht ik daar dan de behoefte aan hebben.. 😉