Bekerfinale (column Erik Driessen)

Wedstrijden tussen Genemuiden en Staphorst brengen mij soms terug naar mijn eigen weinig inspirerende voetballoopbaan. Een dag na het eindexamenfeest van de christelijke mavo hadden we een toernooi in Staphorst. Het eindresultaat is me niet meer bekend. Wel herinner ik mij dat een speler uit het veld werd gestuurd en moest rennen voor zijn leven omdat een in die tijd bekende Staphorst-supporter hem te lijf wilde gaan. Het is zo’n verhaal dat in de herinnering steeds sterker wordt. Vermoedelijk zei de man alleen maar iets naars.

De betere voetballers van Genemuiden en Staphorst speelden in die tijd nog weinig tegen elkaar. Staphorst speelde in lagere klassen, Genemuiden traditiegetrouw op het hoogst denkbare niveau. Langzamerhand kwamen de geel-blauwen naar boven klimmen. Ondertussen moet je vaststellen dat de club Genemuiden misschien wel is gepasseerd. Dik kans dat de Staphorsters via de nacompetitie naar de derde divisie promoveren en dat de bekerfinale van zaterdag voorlopig de laatste streekderby is.

Dat is jammer, al moet gezegd dat de vooraf stevig opgeklopte wedstrijden meestal behoorlijk tegenvallen. Het duel in Staphorst was afgelopen najaar bijvoorbeeld een draak van een wedstrijd. Schaken op gras. Een avond lang de beraadslagingen van de gemeenteraad volgen is nog interessanter. Die cruciale goal die Herman van Dijk ooit in de zo ongeveer 147e minuut scoorde, leek ver weg. De tijden van Florencio Cornelia ook. Drie maal in de rondte van je hopsasa.

Best mogelijk dat de bekerfinale van zaterdag ook tegenvalt of laat op gang komt. De spanning vergoedt vermoedelijk veel. En hopelijk zijn er confettiregens, massale toejuichingen en veel te harde toeters. Die zijn bij Sportclub veel te lang weg geweest. Het is tijd voor een zinderend slot aan een toch wat tegenvallend seizoen. Zo’n wedstrijd verdient Martijn Jansen ook. Net zoals een weergaloos doelpunt in de 89e minuut waarbij hij het bekerduel beslist.

Nog één keer bedolven worden onder medespelers. En dan na afloop met het hele team richting de supporters lopen en richting de reclameborden glijden. Een mooier afscheid is nauwelijks denkbaar.