Al 20 jaar de nieuwssite voor Genemuiden!
29 maart 2024 t’ Olde Staduus
Agenda
Van Dijk Heftrucks (tijdelijk)

Batterijoplader (column Nick Hoekman)

Geplaatst op: 25 juni 2017

Mijn leven ligt momenteel overhoop. As we speak lig ik in een soort echtscheiding, dat er een van ons het huis gaat verlaten is wel zeker. Sterker nog, sinds anderhalve week lig ik helemaal alleen in bed en blijft hij in de woonkamer. Eigenwijs en koppig als ik ben hou ik hem ook weer veulste lang in huis. Mijn lader van de telefoon, daar gaat het hier over. Hij werkt niet meer zoals het zou moeten. Hij laadt niet meer op zoals ik het graag zou willen zien, och, ergernissen wanneer ik in de ochtend beneden kom en zie dat m’n telefoon na een nacht aan de lader niet helemaal opgeladen is, maar zelfs van 32% batterij geslonken is naar 14% batterij. EN DAT ZIT HIJ DUS ONDER DE 15% BATTERIJ EN KRIJG JE ELKE KEER DE MELDING DAT JE BATTERIJ BIJNA LEEG IS.

De status van je batterij is vandaag de dag de grootste zorg van ons mensheid.

“Nick, gaat het wel goed met je? Je ziet wat bleekjes”

Nee, het gaat inderdaad niet goed
“Oh, hoezo niet? Is je cavia overleden?”

Erger
“De distributieriem van je auto moet vervangen worden?”

Erger
“Je hebt in een dronken bui het hoofd van Dirk Kuyt op je rug laten tatoeëren?”

Nóg erger
“Ze gaan je uitleveren aan Noord-Korea?”

Wás het dat maar, het is nog zoveel erger
“WAT KAN ER ERGER ZIJN DAN EEN NOORD-KOREAANS STRAFKAMP??!!?”

De lader van m’n telefoon is kapot
In deze context kunt u het ongeveer plaatsen. Je hele hebben en houden zit in dat ding. Vroeger, toen kon je rustig drie weken met een batterij doen. Toen kwamen er telefoons op de markt met het spelletje ‘Snake’, dan was na drie dagen je batterij leeg. En nu? Nu ben ik door Facebook, Whatsapp, Pornhub, Twitter, Buienradar, Snapchat, OmaWeetRaad en Instagram al blij wanneer ik drie uur met m’n batterij doe. En nu schiet ik dus in de stress, want m’n batterij raakt steeds verder leeg en m’n lader laat me steeds vaker in de steek.

Echt, ik werd deze week aangesproken door mensen die dachten dat ik aan yoga doe. “Ja, we zagen je in de woonkamer in een vreemde houding op de grond liggen, toen dachten we: Kiek die Nick eens, helemaal in to yoga”. Voor de goede orde, ik doe niet aan yoga. De lader van m’n telefoon maakt blijkbaar alleen contact met mijn grote vriend wanneer ik mezelf en het kabeltje in de meest onmogelijke bochten wring. En uit pure wanhoop blijf ik dan maar anderhalf uur in deze positie liggen, om het laadproces niet te storen. Alsof het allemaal nog niet erg genoeg is, is het kabeltje inmiddels al zo ver versleten dat ik steeds kleine schokjes krijg. Aanvankelijk vond ik het nog wel fijn, die tintelingen. Maar het begint nu meer te lijken op de schokken die je krijgt wanneer je tegen een schrikdraad staat te plassen.

Nou ja, heb ik eindelijk eens wat spanning in m’n leven.

Gepubliceerd door Erik Driessen
Van Dijk Containers 500