Al 20 jaar de nieuwssite voor Genemuiden!
29 maart 2024 t’ Olde Staduus
Agenda
Van Dijk Heftrucks (tijdelijk)

Kritische medemoeder (column Martine Nanninga)

Geplaatst op: 11 juli 2017

Ik zat laatst in de speeltuin.. op een bankje in de schaduw. Het enige plekje in de zon was op de schommel. Alsof dat nog niet erg genoeg was werd ik me toch kritisch bekeken door een mede moeder.. en dat alleen omdat haar kind geen zand mocht eten en die van mij er geen genoeg van kon krijgen…

Kinderen de handjes afvegen als ze nog in de zandbak zitten, de mond afvegen terwijl ze hun ijsje nog niet op hebben. Midden op de dag even de haren opnieuw in model brengen. Heeft dat niet hetzelfde effect als tandenpoetsen met een koekje in je mond?

Die kinderen van mij hebben de gave om soms na het ontbijt er al uit te zien alsof ze van hagelslag en pindakaas zijn gemaakt. Schoon voordat ze de deur uitgaan en aan het eind van de dag weer helemaal schoon, dan ben ik tevreden. Op snottebellen na, die mag ik als het snotterweer is om de vijf minuten weg vegen. Gelukkig houden de oudsten zichzelf schoon tegenwoordig.

Ik ben niet in paniek naar ze toe gerend toen ze een hap zand naar binnen werkten. Dat hebben ze allemaal gedaan. En na die ene keer was het al lang niet zo interessant meer. Oké, het ene kind had meer happen nodig dan het andere kind.  Maar ondertussen weten ze allemaal dat het niet te eten is dat spul.

Het ventje dat ik zag in de speeltuin kreeg de kans niet om het in zijn mond te stoppen. Zijn moeder mepte het steeds uit zijn handje. Er ging een heel pakje poetsdoekjes doorheen tijdens het speeluurtje. (bij wijze van spreken dan, je denkt toch niet dat ik een UUR in een speeltuintje ga zitten terwijl ik de tuin vol heb met speelgoed!) Maar het ventje wou natuurlijk ook proeven omdat hij naast mijn gretige zand happende zoontje zat. De moeder in kwestie gaf mij verschillende blikken. – doe eens wat aan je kind!- – Hou je kind in bedwang- weet ik veel wat die blik betekende. Ik zat daar prima, had liever in de zon gezeten maar ach, mijn kind was blij, dan hoor je als moeder ook blij te zijn toch? 😉 Ik wist dat dat zand happende kind van mij na een paar minuten wel naar mij toe kwam om zijn mond te spoelen. Terwijl mevrouw poets ongemakkelijk in haar perfecte outfitje op de rand van de zandbak moest blijven zitten. Constant het zand ook uit de haren van haar oogappeltje wrijven.

Ik heb één tip als je graag je kind schoon wilt houden. Niet naar de zandbak, geen koek, geen drinken, blijf beter maar gewoon binnen, oh en de gouden tip.. Zet je kind niet zo dicht naast die van mij. Ik klop hem als ik weg ga pas af en daarbij  smeert hij alles in een straal van vijftig cm eronder.

Relax poets moeder. Ook dit is een fase.

Gepubliceerd door Erik Driessen
Van Dijk Containers 500