De Zeediek (column Wim Rietman)

Ik heb een zwak voor de Kamperzeedijk. En hoe dat komt? Ik heb er geen flauw idee van. Als klein kind hoorde ik van verschillende kanten dat “Zeediekers” een soort van ongerepte beren waren. Een plaats waar de tijd had stil gestaan. Waar men zich op de rug van een varken door het verkeer bewoog. Een plek met  slechts één voetbalelftal, en deze “Dijkvogels United” gingen volgens de overleveringen met slechts één opdracht het veld in: “Zo veel mogelijk tegenstanders zo hard mogelijk raken.”

Toen ik naar de middelbare school ging, kreeg ik ruimschoots de tijd om een eigen mening te vormen. Ik moest per slot van rekening twee keer per dag langs de Kamperzeedijk fietsen om in IJsselmuiden te komen. Bovendien kwam ik als brugpieper bij een “Zeedieker” in de klas en deze knaap was alles behalve de barbaar die ik me als bewoner van de buurtschap had voorgesteld.

Langzaam maar zeker begon ik steeds meer sympathie voor Genemuidens’ deelgemeente te ontwikkelen.

In de loop der jaren leerde ik steeds meer “Zeediekers” kennen en ik begon ze ook steeds meer te waarderen. Gewoon hard werken, niet te veel zeuren en zeker geen kapsones hebben. Die houding beviel me wel.

Vervolgens ging een kameraad aan de Kamperzeedijk wonen. Inmiddels verblijft hij er al jaren en hij voelt zich als een vis in het water. Hij zal wel nooit een echte “Zeedieker” worden, maar in mijn ogen is hij er toch behoorlijk dicht bij. Door hem kreeg ik ook een betere kijk op het dagelijkse leven in zo’n kleine leefgemeenschap. Ik vermaak me nog steeds kostelijk met zijn smeuïge verhalen over al het lief en leed dat rond hem heen gebeurt. Ook bijnamen zijn aan de Kamperzeedijk gemeengoed en ze toveren regelmatig een glimlach rond mijn mond: “De Flappe, Plons of de BTW”, ze zijn om je te bescheuren, toch? En het feit dat het echte “noaberschap” hier nog bestaat, doet me stiekem een beetje warm worden van binnen.

Anno 2018 is de Kamperzeedijk gewoon een heel aantrekkelijke plaats om te wonen. Kijk alleen maar naar het uitzicht waar minimaal 95% van alle bewoners elke dag weer van kan genieten. Daar kan minimaal 95% van de Genemuidenaren alleen maar van dromen.

Onlangs zijn we verhuisd. En na deze lofzang op “de Zeediek” zou u zich kunnen afvragen waarom we dan daar niet naartoe zijn gegaan. Nou, we hebben het serieus overwogen. Maar uiteindelijk zijn we toch in Genemuiden gebleven. Onze nieuwe postcode – 8281 KZ – laat echter voldoende zien waar onze sympathie ook een beetje ligt.