Zorgen om de zondagsrust (column Wim Rietman)

“Wat vond jij van dat stukje over de Zondagsrust van Aart van der Vlist dat onlangs op Genemuiden Actueel stond?”, vroeg een plaatsgenoot toen ik net mijn tank aan het volgooien was. “Ik vond het vooral slecht geschreven.”, antwoordde ik naar waarheid. “En verder was het in mijn ogen slechts oude wijn in nieuwe zakken.”

Veel mensen denken dat ik onderhand overal een mening over heb. En eigenlijk is dat ook zo.

Maar wanneer het geloof ter sprake komt, ben ik wat gereserveerder. “Over smaak valt niet te twisten”, luidt een gezegde en ik vind dat je over geloof niet moet twisten. Geloven is iets persoonlijks en dat zou je iemand niet op moeten dringen. Daar komt geen goeds van. Kijk maar eens naar alle godsdienstoorlogen die al hebben plaatsgevonden en nog steeds plaatsvinden.

Aart van der Vlist zou wel weer een ketting over het Zwartewater willen plaatsen, zodat ongewenst scheepsvaartverkeer geweerd kan worden. Ik neem gemakshalve aan dat dit ironische gedachtespinsels zijn, maar helemaal zeker ben ik er niet van. Feit is dat het partyschip dat afgelopen zondag langs Genemuiden voer én aanlegde behoorlijk lawaai met zich meebracht. Dat weet ik overigens niet uit eigen ervaring, maar van mensen die direct langs het Zwartewater wonen. Deze personen  hebben geen kerkelijke achtergrond, maar vonden het toch behoorlijk storend.

Zelf ben ik christelijk opgevoed. Op zondag gingen we naar de kerk. Er werd op die dag niet gefietst en ook geen televisie gekeken. Naarmate ik ouder werd versoepelden deze regels overigens. Zoals er algemeen in Genemuiden al veel versoepeld is. Vroeger ging men te voet naar de kerk. Tegenwoordig zijn er verkeersregelaars nodig.

Ook waren/zijn bij bepaalde gezindtes televisies verboden. Mijn oude baas kwam bij zijn kerk zelfs onder censuur te staan omdat hij in het bezit van een tv was. Vandaag de dag hebben we internet. Op laptops, pc´s en smartphones wordt van alles gedownload en bekeken. Wanneer iedereen die nu – op wat voor manier dan ook – televisieprogramma´s bekijkt door zijn geloofsgemeenschap onder censuur zou worden gezet, dan zouden de kerken op zondag akelig leeg zijn.

En de kerken worden alsmaar leger. In Genemuiden merken we dat (nog) niet, maar het CBS heeft berekend dat in Nederland slechts één op de zes mensen regelmatig een religieuze dienst bezoekt.

En dus zijn er steeds meer mensen die er andere opvattingen en ook uiteenlopende leefpatronen op na houden. En, om bij het onderwerp te blijven: mijn zegen hebben ze.

Persoonlijk vind ik de Zondagsrust in Genemuiden zeer aangenaam. Ik hoef op die dag niet zo nodig overal naartoe. Ik respecteer de mensen die op zondag naar de kerk gaan en houd daar ook zoveel mogelijk rekening mee. En dat kost me – eerlijk gezegd – totaal geen moeite.

Aarts’ verhaaltje heeft in ieder geval veel los gemaakt. Ik zag op internet meningen en reacties die alle kanten opschoten. Al dan niet genuanceerd. En dat schiet eigenlijk niet op.

Wanneer we met z´n allen een klein beetje meer verdraagzaamheid naar elkaar toe zouden vertonen, waren we denk ik al een stuk verder. En dat heeft niet eens zoveel met geloven te maken. Althans, dat geloof ik.