Al 20 jaar de nieuwssite voor Genemuiden!
29 maart 2024 t’ Olde Staduus
Agenda
Van Dijk Heftrucks (tijdelijk)

Welgevonden (column Herman Mateboer)

Geplaatst op: 18 maart 2015

Boozn bin gien skiërs over ’t algemien. Ek eb al vaeker ezegd, de miestn em an ienege vörrem van sport ’n bruurtien dood. Dus bin wi’j ofgeloopn veurjoarsvekaansie noar Zuud Afrika ewest. Mien vrouwe vlög al zo lange bi’j de KLM dat ze veur ’n abbekrats geboekte tickets kan kriegn, dus doar maektn wi’j dankber gebruuk van.

Ek ad er erreg noar uut ekeekn, et weerzien met et uutgestrekte rollnde laandskap van dit mooie laand. Die hoë veld, zoas ze dat in et Afrikaans zaegn. Ek ware as klein ventien al verslengerd eraekt an dit land toen mien zuster met eur man in Natal woonde en ons die mooie provincie leut zien. Laeter bin ek nog ies op ’n körte safaritrip ewest noar ’n park op de grens met Botswana. Toen waar ek veur de baas in Johannesburg. Dit keer gingn wi’j noar et Welgevonden wildpark. Dit leg zo’n drie uur riedn noord-noordwest van Pretoria.  Via ’n tip van ’n collega belaandn wi’j in de Kololo lodge, ’n kleine verzaemeling van mooie öltn uuzn in ’n vallei (vlei) verre van de bewoonde weerld.

De nachtn waarn overweldignd, op de veranda onder ’n deekn, met et eufd in de nekke noar de onmeteleke sterrn emel tuurn. Gien lechtvervuiling, pekkedonker, allient met de geluudn uut de bush. Köstelek! ’n Laete middeg game drive op zuuk noar wilde biestn, drie meter van ’n grote solitaire olifantnstier stoan kiekn, de moter uut, luustrn noar oe die grote kolos bezig is iele baeln grös noar binn te werkn. In de verte bi’j ’n stroom stet ’n neushoorn met zien jonk. Kuddes blau wildebees, hartebees, springbok, kudu’s, en altied de zachte zang van de wiend in et oge grös.

Middn in deze lege uutgestrekteid koomn wi’j langs twie grafstienn. Zie stoan noast en teegnover mekaere, de iene naor ’t noordn, de aandere noar ’t zuudn, asof ze mekaers aandn vaste em. Et maekte ’n overweldigende indruk op mi’j. Twie meinsn eur leste rustplaese in ’n wildernis die niet van ons is maer van de wilde biestn, die zo maer over oen graf kunn waern in ’n laandskap zo wieds en zo leeg, wiendgestreeld en eindeloos. ’n Mooiere plaese kondn deze Voortrekkers niet evunn em veur eur iewige rust. De anblek maekte mi’j stille. Wie waarn die meinsn? Wat em ze niet muun trotseern in ’n vijandige umgeving, wat beweug ze, wie ef ze doar begraevn? En noar welke wiendstreek vertrökkn die dan? Er ging ’n onsprekeleke sereniteit van uut.

Maer alas, et leevn is aerstekke mooi en ek ope dat Maegere Hein nog goed verdwaelt veur ie mien kaante op kump. De weerld is klein deur ’n stroalvliegtuug maer tegelieke ook iel groot en er is nog vule te ontdekkn. Vier daegn in Kololo waarn wel ’n oase van rust as ie bezeg bin met ’n toekomst buutn oen werkgever die op sterrevn noa dood is. Et was ’n welkom respijt van ’n spaennde zuuktocht noar ’n aandere baene. Dat ad ek, oaste vuufteg, niet verwacht, weer muun solliciteern, studeern, proefexaamns en simulator testn. Ook als is et muujlek as ie doar zittn in de rimboe. Lasteg umme de grieze massa tot rust te kriegn as ie constant an et peinzn bin over meugelekeedn en vluchtweegn, want ek wil niet veur ien gat te vangn weezn. ’n Geluk is dat d’r veur ervaarn meinsn bergn werk is. Ie muun allient de hört op. Noa joarn in dezelfde mesiene evleugn te em, veur dezelfde boas, is et ook wel weer ’n uutdaeging. Dan wörd oen overlevings mechanisme weer ekietelt en e’j ’t gevuul (extra sterk) dat aa’j nog springleevnd bin.

’n Mooi tied verdrief was ook met de Ipad op et internet ’n spoedcursus Afrikaans doen. Onderweg in de owto zaatn wi’j vaeke expres naor Afrikaanse zenders te luustern en as ie goed oplettn dan kon ie d’r oareg uut wies wörn. As ie Googeln op Afrikaans koom ie op leuke sites terechte met online woordnboekn en woordn woar aa’j oe blouw umme kunn lachn.

’n Schootbrein is ’n laptop, ’n verkleurmannetjie is ’n kameleon, mien vrouwe is ’n koffie moffie oftewel stewardess. En dan deze: Die padvark he se bromponie naar die aftrekplek gery. Oftewel; De verkeershufter ef zien scooter noar de parkeerplaese ereedn. Dan koom ie toch niet meer bi’j? En zo tuff-ie deur dat mooie laand, luusternd noar Jacaranda FM en zien ie naemplaesn as Buffelsfontein en Zeekoegat. In ’n restaurant drink ie wien van et uus Culemborg, of Zeldenrust, Vergelegen of Spionkop. D’r zit vaste ‘n mooie geskiedenis achter.

Vrogger verslund ek de boekn van L. Penning, De leeuw van Modderspruit, de Verkenner van Christiaan de Wet, de held van Spionkop. Now versliend ek de boekn van Wilbur Smith, de Courtney en de Ballantine series, ook altied eskreevn teegn de achtegrond van dit machtege continent. En zo wörd ek as jochien mee esliept en as grote keerl weer en goa ek altied met ’n soort weemoed weer op uus an. Met verlangn noar de volgnde keer, verlangn noar et weidse van die hoë veld.

Gepubliceerd door Erik Driessen
Van Dijk Containers 500