iPad

Kennissen van ons hebben een hoogbegaafd kind met autisme. Dat levert nogal wat problemen op. Als we met hen praten, voel ik me haast bezwaard om positief over mijn eigen bloedjes te praten. Ze zullen wel jaloers zijn, denk ik soms. Alsof je niet blij kunt zijn met hoogbegaafde kinderen met autisme. Het zijn bovendien van die kinderen waar je als buitenstaander weinig aan merkt. Keurig, beleefd, grappig, wijsneuzerig…van die types waarvan je je bijna niet kunt voorstellen dat ze toch voor veel problemen kunnen zorgen.

Soms laten die kennissen wel eens wat termen vallen, die ik dan ’s avonds laat nog wel eens wil opzoeken op het internet. Dat kun je beter niet doen. ‘Is je kind opvallend geïnteresseerd in bijvoorbeeld zijn computer?’, las ik in een test waar ik naartoe werd geleid. Nou, heeft ie geen buitengewone belangstelling voor computers, maar wel voor de iPad. “Mag ik op de iPad?”, zegt hij nog eerder dan ‘goedemorgen’. En dan speelt hij ook nog van die merkwaardige spelletjes waarin dinosaurussen de hoofdrol spelen. Best verdacht. Als je nog een paar vragen uit zo’n test beantwoordt, weet je het zeker. Mijn kind is een autist! Op www.cjg-zwartewaterland.nl probeerde ik meer informatie te vinden.

Onverwachte gebeurtenissen kunnen je weer van zo’n beeld afhelpen. “Jimmie komt thuis van school en vraagt meteen om de iPad”, zei mijn kapster toen ze mijn wijkende haren onder handen nam. “Oh, die van mij ook. Die staat er mee op en gaat er mee naar bed!”, klonk het onder een haardroger vandaan. Toen ik thuis kwam van de kapper, was mijn zoontje er niet. “Fietsen met Frank…”, klonk het mij geruststellend in de oren. Zie je nou wel, hij heeft meerdere interesses. Vanuit de keuken hoorde ik het geluid van de iPad. Mijn tweejarig dochtertje speelde er een puzzel op. “Puh!”, zei ze toen ik binnenliep. Een tweejarige die zich vermaakt op een iPad…ik moest me bedwingen om niet opnieuw naar www.cjg-zwartewaterland.nl te surfen.