Al 20 jaar de nieuwssite voor Genemuiden!
28 maart 2024 t’ Olde Staduus
Agenda
Van Dijk Heftrucks (tijdelijk)

l’ Osservatore Hermano (column Herman Mateboer)

Geplaatst op: 15 mei 2015

“Commandante.” Mario zet ‘n klein veurverwaermd köppien met ’n dubbele espresso veur mi’j neer. Mario ef ’n iese, raspnde stemme net as Marlon Brando in the Godfather maer dan ‘n octaaf leger. I’j is de uutbater van ‘n koffietentien an de Via Portuense in ’t dörpien Fiumicino. Pal noast dit dörpien leg de luchtaevn van Rome met dezelfde naeme.

Ek bin ier oaste ’n moand in de kost umme mien typebrevet te aeln op de Boeing 777, bi’j ’n filiaal van et Canadese CAE. Mien (tevens ex Martinair) collega en ekke wördn ier op’eleid op de simulator zodat wi’j over ’n moand an de slag kunn’ bi’j onze nije werkgever Turkish Airlines, as gezagvoerder op de zogenaemde ‘Triple.’

Angezien Alitalia de beste tiedn eblokkeerd ef op de simulator-gewoon overdag- muun wi’j vaeke s’oams of s’nachts teegn middernacht de simulator in. Dan bi’j teegn ’n uur of viere weer in ’t otel, sloapn, ontbijt, studeern en op ’t terras bi’j Mario, Super Mario, bespreekn wi’j dan de dingn die wi’j allemoale eleerd em. Of nog andacht an muun besteedn.

An d’overkaante van de stroate löp ’n vertakking van de Tiber, de rivier die ’n kleine twinteg kilometer verderop dwaers deur Rome stroomt. Et riviertien leg vol met olde roestege vissersskuutn die niet kritisch bin op wat eur  in de nettn kump.

Mien eerste dag ier zaag ek ’n owto die an de buutnkaante van zien linker achterraem ’n plastic taessien ad met ’n grouwe substansie d’r in wat wel leek op nat wasgoed. Ek kon et niet tuusbrengn tot mi’j iemand vertelde dat er vis in dat taessien zat wat de chauffeur niet in zien interieur wilde vervoern gezien de lucht die d’r ofkwam. Et zag d’r raer uut. ’n Paer daegn laeter leup ek langs de mond van de rivier toen d’r net ’n vissersskute anlaegde en zien kleine grut allemoale te koop an beudt op de kaai. Makreeln, pijlstaertinktvissn, sardienn en wat al niet.

Alles draeit ier umme vis. Urk an de Mediterranee. Zoas wi’j kibbeling eetn, zo eetn ze ier gefrituurde inktvis, calamari fritti. Niet met saus, gewoon ’n alleve citroen d’r over uutkniepn en kloar. In de trattoria umme d’oek krieg ie gefrituurde sprot, frittata met inktvis en linguine con cozze e tomate, mossels met tomaatn. Simpel maer zo lekker. Flessien Pinot Grigio d’r bi’j en gien iene die oe nog wat dut.

’n Traditionele Italiaanse moaltied bestet uut soms wel zes gangn en ie snappn niet dat dit vollek niet kompleet dechte gruuit. Zie rookn allemoale as ketters maer afijn, zie kriegn wel genog anti oxidantn dink ek dan maer. Vette vis, olijfeulie, rucola, wien. Nee, dat doen ze wel goed. Doarnoa flaneern ze over stroate met ’n coupe straciatella of cioccolata ijsco en dan kraab ‘ie oe weer achter d’oorn, oe blievn ze zo maeger?

Zie, die Italiaann, riedn rond in owto’s die bi’j wieze van spreekn al met krassn en deukn uut de showroom koomn. Ek eb nog gien owto ezien die in gave conditie was. Et skeelt ze ook neks. Zie trekkn de skolders op, net as de wenkbrouwn, doen de naerrems allef in de lucht en kiekn zo van; Tja, zo is ’t leevn now ien keer.

Zie em wel ’n veurliefde veur exotische skoenn. Van de weke, bi’j Super Mario op ’t terras, leup d’r ’n keerl langes met ’n vuus te wied linn’pak an, maer wel met mooie slangeleern skoenn. Echt, woar wi’j mee anloopn, ook al ef ‘t ’n mooie Italiaanse naeme, ier bin ’t klompn,  doar aeln ze de neuze veur op.

As ze met mekaere proatn dan doen ze dat met aandn, naerrems, wenkbrouwn, veur’eufd, oorn, oogn, en niet te vergeetn de mond. Onze instrukteur in de simulator? Et is veregjan net Louis de Funes, i’j raetelt an ien stuk deur, en zet alles wat i’j zaeg kracht bi’j met lechemstael en mimiek. Ek skiete geregeld in de lach, want et is iene bonke energie en enthousiasme die niet te stoppn is. I’j nemp stukkn pizza mee en mortadella en dan is ie zo bliede as ’n kiend. Dan zit ie s’oams umme allef elm te knaegn as ’n amster en get die grote snörre as ’n pleebörstel op en neer. Noa de vier uur duurnde sessie tovert i’j dan nog ’n flesse Montepulciano veur de dag en goan wi’j noabespreekn. La Dolce Vita umme allef viere in de mörn.  I’j ef mi’j ook al minstns vier pasta gerechtn an d’aand edoan, maer i’j excuseerde zich dat i’j de spaghetti vongole niet onder de knie kon kriegn. Ja, dat bin dingn, doar ku’j oe druk umme maekn!

Maer, dat muun wi’j Benedetto, de instrukteur, dan maer vergeevn, i’j is net as zien aandere laandgenootn gepassioneerd as et get umme eetn en mooie skoenn. ’s Lands wijs, ‘s lands eer. Dan loop ie deur zo’n overweldignde stad as Rome en dan realiseer ie oe wat veur ’n geskiedenis dit vollek ef, now, doar kan ek wel van genietn. Zo’n diversiteit zoas wi’j em in Europa, dat vien ie oaste nergns.

Gepubliceerd door Erik Driessen
Van Dijk Containers 500