Herinneringen van een schoolmeester (18)

Personeelsbeleid! Drie collega’s worden kort achter elkaar zwanger. Na de herfst-, kerst- en voorjaarsvakantie knijpen ze er, mét ouderschapsverlof, een half jaar tussenuit. Eerder werden er twee collega’s van andere scholen uit de federatie op reïntegratiebasis bij hem gestationeerd. Ze waren amper hersteld of hij had ze vast in dienst. Ze kwamen overigens als geroepen, want dat bood soelaas voor zijn onderbouwers, die vuurbang waren voor de hogere regionen. Personeelsbeleid? Vanaf het moment dat dit beleidsterrein in het leven werd geroepen, heeft hij getwijfeld aan de stelligheid waarmee werd geponeerd dat je er veel invloed op kunt uitoefenen.

Hij stelt een beoordelingsformulier samen aan de hand van de zeven bekwaamheidseisen voor leerkrachten, een nieuw fenomeen in onderwijsland. Kwam je vroeger van de kweekschool of pabo, dan wás je bekwaam, alhoewel…er slipte er wel eens eentje doorheen waar een klas binnen de kortste keren over de tafeltjes liep. Onder elke bekwaamheidseis formuleert hij een vijftal criteria die steun bieden bij een kijkje in de klas. Dat heet met een deftig woord ‘klassenconsultatie’. Tijdens het nagesprek vindt het voetvolk dat ze erg positief worden beoordeeld. Ze zijn ook goed, vindt hij.

Ooit gehoord van benchmarking? Dat is chinees voor ‘big brother is watching you’. Een ijkingskader voor het vergelijken van de eigen processen en prestaties met die van een ander. Bedacht door de manager die heel precies wil weten wat jij als schoolleider zoal de hele dag uitspookt. Heeft die echter enig idee wat dat allemaal inhoudt? Stel je voor dat die manager hem in een hoek van de gang ziet zitten met een stelletje deugnieten die elkaar in de pauze bijkans de hersens insloegen en die hij op verzoek van de eigen leerkracht onder handen neemt met een spel sociaal emotionele kaarten waarmee de belhamels elkaars goede eigenschappen moeten benoemen. Daar is vast geen code voor aangereikt tijdens de cursus ‘benchmarking’ om het ergens onder te brengen. Ketelmuziek!

De inspecteur komt langs om te kijken hoe het er met de zorg voorstaat. Drie jaar tevoren kreeg de school een reprimande op dit punt, omdat het aantal handelingsplannen voor de individuele leerlingen met achterstanden op een te laag pitje stond. ‘Jullie doen het allemaal wel, maar het staat niet op papier, dus kan ik het niet checken’. Tegelijk kaart de inspecteur het veiligheidsbeleid en de kwaliteitszorg aan. Wat dat eerste betreft doet hij net of hij gek is. Hij heeft nog nooit verder gekeken dan naar de vuisten van een opgewonden vader, om weg te duiken als deze werkelijk over de rooie zou gaan. En de school doet wel wat met  kwaliteitszorg maar de inspectie vindt dat meer een tevredenheidsonderzoek voor leraren. Zit wat in! Ze kletsen wat na over de toekomst van de inspectie. Onze collega slaakt een paar verzuchtingen, ook hij heeft hijgers in z’n nek.

Gerrit van Houwelingen