Helmich overleeft ook de dag van Wijchen

Helmich Lubberts loopt met broer en zus de Vierdaagse van Nijmegen. Ook de tweede dag is hij doorgekomen. Zijn verslag! “Na de pijntjes en blaren van gisteren, welke voortreffelijk door campinggast Marloes waren behandeld was het op dag twee weer vroeg opstaan. De dag van Wijchen lonkte en als wandelaar wil je daar natuurlijk bij zijn, bij zijn om geen moment van het geweldige vierdaagse spektakel te missen. Nog een beetje stijf in de spieren van dag één en het wat branderige gevoel van de opgelopen blaren gingen we vol goede moed dag twee in. Gelukkig beter geslapen dan de dag ervoor, dus op tijd bij de Wedren waar wij om klokslag vijf uur mochten starten.

Uitgezwaaid door veel enthousiaste studenten die Nijmegen rijk is, liepen we de eerste kilometers van dag twee door de straten van Nijmegen. Ook deze ochtend mochten we weer genieten van het theater wat de vele kooplui opvoerden om toch maar de koopwaar aan de man vrouw te brengen. De jonge dame die vorig jaar ook al luidruchtig aanwezig was, probeerde ook nu weer haar banaantjes op luide wijze te slijten en gezien de belangstelling welke zij kreeg is dat ook vandaag zeker weer gelukt.

De dag van Wijchen of roze woensdag voor velen, is de dag waarbij over het algemeen de meeste wandelaars uitvallen. Gelukkig is dit mij en mijn mede lopers niet overkomen, twee dagen wandelen is in mijn optiek net iets te weinig om er een geslaagd evenement van te maken. We hebben natuurlijk maar één doel en dat is om aanstaande vrijdag over de Via Gladiola te lopen.

Roze woensdag, een bijzondere dag tijdens de Nijmeegse vierdaagse is ingevoerd in 2002. Ook wij ontkwamen er dit jaar niet aan, roze op zichzelf helemaal geen verkeerde kleur was ook voor ons deze dag de dresscode. Wat je op deze dag allemaal wel niet tegen komt rijkt te ver om hier te beschrijven, hiervoor zal je toch echt deze dag moeten bezoeken.

Wijchen en Beuningen, waren deze dag de grotere doorkomst plaatsen. We keken onze ogen ook nu weer uit. Alles was weer uit de kast getrokken om het ons als loper weer zo aangenaam mogelijk te maken, vele toeschouwers in verschillende uitdossingen stonden langs de kant de één nog gekker dan de ander. En niet te vergeten de vele muzieksoorten die ook nu weer ons gehoor flink op de proef stelden. Deze doorkomsten deden Blaren en spierpijn vergeten en maakten ook deze dag weer tot een waar festijn.

Het laatste gedeelte liep via de Waalkade en het Faberplein naar de Wedren, waarbij het Faberplein alle verwachtingen weer overtrof. Dat men in Nijmegen uit zijn dak kon gaan was bekend, maar juist op deze woensdag leek het wel of ze er een extra schepje bovenop hadden gedaan. Eén roze zee was het, die juist op deze dag iets extra’s gaf.

Morgen volgt dag 3, de dag van Groesbeek. Ik en mijn medelopers zien er naar uit, de Zevenheuvelen weg. Voor velen een uitdaging en een beproeving, maar voor mij de mooiste dag van de vierdaagse. Laten we hopen dat mijn benen de uitdaging aan kunnen, want het zal zeker niet vanzelf gaan.

Met vriendelijke wandelgroet,
Helmich Lubberts