Klimmen en dalen (verslag Johan Snel)
Geplaatst op: 11 oktober 2015
Om 08:00u stond mijn ontbijtje klaar, en om 08:45u liep ik richting de markt van Sittard. Het was er al een drukte van belang, op de markt was er namelijk markt. In het route boekje stond “neem de putstraat richting de kollenberg” Nou komen er zo’n zeven straten uit op de markt dus, ik dacht…ik vraag het even aan die twee grijze mannen daar, die beide met de fiets in de hand Limburgs stonden te proaten. Ik schatte in dat ik dan sneller zou zijn dan een rondje markt om de Putstraat te zoeken, MIS! De beide heren gingen me uitvoerig verslag doen van de te volgen route, op een van de foto’s kunt u zien wat de heren me vertelden over de Kollenberg.
Goed…ik bedankte het duo en ging de Putstraat in, al snel ging het berg opwaarts, kort daarop kreeg ik de Kollenberg zelf voor de kiezen. Kanonnen! Éenmaal boven was ik buiten adem en, dacht hoe kan ik vanavond nou een beeld schetsen dat jullie een idee krijgen van hoe steil deze pukkel wel is. Stel je voor, we trekken Lance Armstrong s’nachts om 03u uit bed en zetten hem zonder zijn epo en in de pyjama op een opoefiets, sturen hem de de Alp d’huez op met de opdracht sneller te zijn als Marco Pantani des tijds….ik verzeker u dat wanneer Dhr. Armstrong boven is, hij echt wel even vijf minuten op een bankje gaat zitten. Wel, dat was bij mij ook het geval en, mijn warming up was een feit!
Eenmaal boven keek ik links richting Duitsland en, rechts richting België, dus erger zou het niet worden. Deze redenatie zou kloppen als ze je niet eerst weer naar beneden zouden sturen. Ik ging van laag naar hoog en van hoog naar laag, toch wen je hier aan. Na een uurtje had ik het niet meer in de gaten en dacht pas wanneer ik boven was.., oké dat was er weer één.
Nee, ik mag niet klagen, de 22km gingen voorspoedig vandaag.
Zo liep ik rond de middag tussen de dorpjes Spaubeek en Hegge door en, zag dat ik bij Huisnr 9 weer het bos werd ingestuurd. Ik lette dus extra op Huisnr 9, het bleek een woning met nogal wat achterstallig onderhoud en dorre bloembakken. Mijn aandacht ging uit naar het stoepbord naast het tuinhekje, er stond op geschreven met onduidelijke en te kleine letters “koffie, soep en broodjes, volgende mogelijkheid over 14 km” Terwijl ik dat stond te lezen was het een Mechelse herder die luid blaffend aan de andere kant van het tuinhek heen en weer sprintte.
Het geblaf werkte als een deurbel, er kwam een man naar buiten met de mededeling hij doet niets hoor, hij wil alleen dat je zijn tennisbal terug over het hek gooit. Dat gedaan te hebben was ik goede vrienden met Doeran, en kreeg ik koffie van de man die een opvallend Fries accent had. Op mijn vraag of dat echt klopte op zijn stoepbord van die 14 km antwoordde hij “absoluut” ik was namelijk nog niet zo zeker van die soep die hij aanbood. Omdat de koffie prima smaakte ging ik overstag “dan doe ik er ook een paar broodjes bij” ja doe maar zei ik en, even later had ik een enorme lekkere Friese kom soep voor me staan. Een gesprek volgde, de man kende een aantal inwoners uit Genemuiden en wist me opvallend
veel over de tapijtindustrie te vertellen. Ik dacht na bijna een uur, weg weg, vut vut…en na een selfie met Doeran ging ik het bos in.
Na een werkelijk een schitterende etappe 25 met schilderachtige boerderijen en smalle paadjes liep ik rond 15:30u Strabeek binnen, morgen het laatste stuk naar de Pietersberg. Later…
