Voetbaldier Resokario wil niet geblesseerd afscheid nemen

Foto Erik Eenkhoorn

Rainier Resokario hoopt in februari of maart weer aan te sluiten bij de eerste selectie van Sportclub Genemuiden. Dan is zijn doel om speelminuten te maken in het eerste elftal. “Ik wil stoppen als voetballer, niet als geblesseerde speler. Als ik minuten maak, is mijn doel bereikt. Of ik daarna doorga, zien we later wel”, aldus Resokario, die zichzelf in het Genemuiden Actueel Sportcafé omschrijft als een ‘voetbaldier’.

“Voetbal is mijn leven. Ik voetbal sinds mijn vijfde en vind het nog steeds geweldig leuk. Bovendien heb ik het geluk dat mijn vrouw mij daarvoor alle ruimte geef: ik ben drie avonden per week en de hele zaterdag weg. Ondertussen ben ik aan mijn dertiende seizoen bij Genemuiden bezig. Dan heb je een groen-wit hart ontwikkeld. Als ik stop, sta ik open voor bepaalde taken binnen de vereniging.”

Dat zou talentbegeleiding kunnen zijn, zo viel uit het betoog van de verdediger op te maken. “Genemuiden heeft een goede opleiding en toch sluiten weinig jongens aan bij het eerste. De laatsten die echt een basisplek veroverden zijn Netjes en Jacco Riemens. Dat toont aan hoe moeilijk de stap is. Misschien kan ik daarin iets betekenen. Ik kan die jongens wellicht duidelijk maken wat er allemaal bij komt kijken. Je moet niet op vrijdagavond bier gaan drinken bij DOS, maar leven voor je sport. Dat is ook een reden waarom ik het belangrijk vind om als 36-jarige nog terug te keren van een blessure. Daarmee toon ik aan dat je moet blijven vechten. Misschien kan ik wat dat betreft een voorbeeldrol hebben.”

Dat besef kwam pas later. Na de verschrikkelijke ‘knak’ tegen de amateurs van Ajax, dacht hij eerst ook dat het einde van zijn loopbaan was aangebroken. “Ik weet wat er bij komt kijken om fit te raken en vervolgens op niveau terug te keren. Dat is echt een zware strijd. Na een paar nachtjes slapen, weken eigenlijk, keek ik er toch anders tegenaan. ‘Zo wil ik niet stoppen’, dacht ik. Bovendien was ik topfit en kon ik nog mee in de Topklasse. Ik kon er niet mee leven dat ik zo moest eindigen.”

Ondertussen is het goede gevoel terug na de operatie. “Ik heb nu zelfs meer het gevoel dat dit mijn eigen knie is dan voor de vorige operatie. Bang dat het nog een keer misgaat ben ik niet. Ik denk dat het domme pech was. Mensen geven soms het kunstgras de schuld, maar daar ben ik het niet mee eens. Vroeger vond ik ook dat voetbal op echt gras gespeeld moet worden, maar toen het kunstgrasveld er eenmaal lag, was ik meteen fan.”

Resokario heeft veel moeten missen door zijn blessures. “Tegen Twente, Groningen, ADO en PSV stond ik langs de kant. Ontzettend balen natuurlijk, want dat zijn de wedstrijden die je als fitte speler wilt meemaken. Buiten dat is het natuurlijk geweldig voor de club en de jongens.”

Als de verdediger in het voorjaar aanhaakt bij Sportclub 1 hoopt hij nog van waarde te zijn. Wat hem betreft is er dan nog een race om promotie gaande. “Voorlopig moet je natuurlijk even niet naar de koploper kijken. Je staat negen punten achter. Aan de andere kant was dat tijdens ons vorige kampioenschap ook het geval. Toen konden we op het einde ACV nog achterhalen. Het is een geweldig cliché, maar wel de waarheid: we moeten van week tot week bekijken waar je staat.”

En voorlopig eerst maar eens winnen, weet Resokario. Hij ziet ook een wisselvallig presterend elftal. “Of het gebrek aan scorend vermogen aan het systeem ligt? Dat geloof ik niet, we krijgen volop kansen, maar die gaan er nog niet in. Tegen VVOG en Flevo Boys had je gewoon moeten winnen. Dan zag de stand er al heel anders uit. Ik heb nog alle vertrouwen in een goede afloop van dit seizoen. We moeten nu niet de trainer of spelers gaan afvallen. Als je elkaar steunt, kom je altijd veel verder.”