Kerstpakket (column Wim Rietman)

December staat voor de deur. Voor mij toch wel één van de leukste periodes van het jaar.  Lekker vroeg donker, overal lichtjes, gezelligheid, een beetje bezinnen en als het even meezit een vleugje vorst. Na een jaar hard werken is het fijn om rond de kerstdagen even wat gas terug te nemen en wat “quality time” met familie en vrienden door te brengen. Ik kijk er nu al naar uit.

Maar voor het zover is moet er nog even flink aangepoot worden. Wanneer je zoals ik in de buitendienst werkzaam bent, wordt er min of meer van je verwacht dat je in een paar weken tijd je hele klantenbestand nog even bezoekt. Uiteraard vergezeld van een kleine kerstattentie. Tussendoor vinden er allerlei jaargesprekken plaats, ontkom je niet aan diverse kerstborrels met relaties en moet een beurs die alweer voor de deur staat ook nog voorbereid worden. Kortom werk zat.

Voorlopig ben ik nog veel onderweg, vergezeld van een kofferbak vol pakketjes. Een klein kerstgeschenk doet wonderen. Je verbaast je erover dat sommige mensen die je een jaar lang nauwelijks zien staan in de adventstijd ineens menselijke trekjes gaan vertonen omdat je toevallig een doosje met een strikje bij je draagt. Hebberigheid is een vreemd fenomeen.

Maar vaak heeft het aanbieden van een kleinigheid ook wat vertederends. Zoals degenen die absoluut geen scheuren in hun kleren hebben en toch oprecht blij zijn met een paar flesjes wijn. Daar doe je het voor.

Bij de firma waar ik werkzaam ben krijgt het personeel nog een ouderwets kerstpakket. Met liefde en zorg uitgezocht door vrouw en dochter van de werkgever.  Vroeger kreeg iedereen in Genemuiden een dergelijk pakket. Maar tegenwoordig zijn er ook veel bedrijven die de kerstgift beperken tot een envelop met tegoedbonnen. Daar is natuurlijk niets mis mee en je sluit het risico van ontevreden personeel nagenoeg uit. Maar de charme van zo’n ouderwets kerstpakket is dan toch wel verdwenen. Toen onze kinderen nog klein waren kon ik er werkelijk ongelooflijk van genieten wanneer ik vlak voor de feestdagen met een grote doos thuis kwam. Ons kroost kon niet wachten om met het uitpakken te beginnen. Het pakket kwam midden in de kamer te staan en met rode wangetjes werden allerlei lekkernijen uit de doos gehaald en breed uitgestald.  Dat het merendeel  reeds in de voorraadkast stond, mocht de pret niet drukken.

Ik hoop dat u ook een passend kerstgeschenk mag verwelkomen. Al is de gedachte erachter eigenlijk veel belangrijker. U wordt gewaardeerd voor de inspanningen die u dit jaar geleverd heeft. In wat voor vorm die dank dan komt, speelt eigenlijk geen rol. De waardering is hetgene wat echt telt. En bovendien;  hoe zat het ook alweer met dat gegeven paard?