Al 20 jaar de nieuwssite voor Genemuiden!
28 maart 2024 t’ Olde Staduus
Agenda
Van Dijk Heftrucks (tijdelijk)

Wintertied (column Herman Mateboer)

Geplaatst op: 5 december 2015

As et Nederlaandse winterlaandskap onder mi’j weggled, verlecht deur et skaemele lecht van ’n winterzunne, bedink ek mi’j dat et weer opedan goan noar ’n oord woar ek nog nooit ewest bin mi’j goed zal doen. Ek wiete neks van Shanghai maer et aelt mi’j weg van de overpeinzingen die mi’j vandaege nogal bi’j de kladdn greepn. Aa’j older wörn wör ie sentimenteler. Loat ek now veurege weke net vuufteg ewörn weenn, dat bepoalt de gedachtn now en dan wel bi’j et veurtroazn van de tied.
De muziek op mien slimme telefoon ellept d’r niet bi’j, et is ’n reflectie van wat mi’j stemt. Van de bezeetn en meesliepnde vioeln van Arvo Pärt’s Fratres langs de stentorische baritonn’ van een Russisch Orthodox mann’ koor noar Rostropovich die de suites van Bach spuult op de cello. Melancholiek, allemoale.
Et bezuuk an mien moeier vanmörn was pleziereg maer ook weer zet et oe an ’t dinkn. Zo old, frêle. Zo’n laank leevn achter de rugge, woar bi’j vlaagn et uutneemndste muuite en verdriet was. Zo now en dan goan de gesprekken over geleuf. Of ek nog wel ies noar de kerreke goa. Dan draei ek et umme, of ze nog wel iets viend in et geleuf umme zich an op te trekkn. Viefnveerteg joar geleedn overleed eur man en ulde ze zich in ’t zwaert. En al die tied beweern dat de dienst des Eern ’n vreugde dienst is. Maer zeldn eb ek zo weinig vertrouwn in de goeie ofloop en vreugde uut ’n geleuf zien vloein as dat van de orthodoxe takke van de Nederlandse protestantn. Doar em wi’j dan bevleugn discussies over en die bin soms niet mals. Dan zaeg ek altied dat ze ’t Nije Testament niet goed leezn. Maer dan krieg ek terugge dat ek zo lecht bin as oppe. Ach, ek zal oe vertelln, aa’j zien van de weerld wat ek eb ezien dan goa’j an alles twiefeln, en d’r kump neks veur in de plaese.
Now zit ek ier an boord dit verael te skrievn en skiet ek zo iniens in de lach want mien olde moeiertien ad et erover dat in eur oogn nogal wat predikantn van de GerGem vuus te dekke waarn. Oe koom ie d’r op…Ielemoale aa’j allient nog maer achter de kerrektillefoon zittn. Maer ek zatte nog ies te terugge te dinkn, tja, et is wel zo, miskien. GerGem predikantn is gien vollek wat aa’j in ’n kleurriek spandex truichien op ’n carbon fiesien d’ Asselterdiek uut zien sprintn. Inteegndeel. Volgns mi’j verwaerloozn de de tempel van de ziele skromelek.
Maer, dan wör ie weer terugge efleutn want dan get et um uuterleke zaekn en dat mag er niet toe doen. Et get um innerleke zaekn. Zo bin ek al talloze keern vermaen’d toe espreukn as ek de Gedempte Eve of de Zuudwal verleute. Wanneer ek now ies ’n fesoenleke baene ging zuukn. Want ja, zie bekommert eur umme die jonge die op zundag an ’t werrek is. Met ’n fesoenleke baene zol ie gewoon in de kerreke kunn’ zittn op zundag.
Miskien as ek met pensioen bin, maer dat is gien baene. Wat d’iene zien gebeedn bin, bin d’ aander zien spoekn. Ek neme nog maer ’n glaesien wien, miskien kome ek dan uut mien winterdip. Chopin’s Krakowiak, klassieke symphonische rock espuult deur Claudio Arrau, dut mi’j weer wat oploekern. Ek muut gewoon an de slag, de zinn’ verzettn. Ek muut vliegn. De blauwe emel in buldern, dan bin ek weer senang. Gewoon ’n aerdstekke onfesoenlek vak, dat vliegn, maer ja, ek kan neks aanders en ek bin d’r an verslaefd…

Gepubliceerd door Erik Driessen
Van Dijk Containers 500