Beatfish debuteert en neemt afscheid met spetterend album

Jan Willem Bennink met een schijfje in zijn hand. “Dé mastertape!”, zegt hij enthousiast en hij blijkt te doelen op het eerste en tevens laatste album van de Genemuider band Beatfish. Of Genemuiden Actueel hem wil recenseren. “Niemand heeft hem nog gehoord…”, voegt Bennink er aan toe. Na vijf luisterbeurten in de auto komen we tot deze recensie:

Ga je uit elkaar, kom je met een eerste album. Dat is het merkwaardige verhaal van coverband 12×12 uit Genemuiden dat onder de naam Beatfish ook eigen werk produceert. Het debuut ‘Changing Wind’ is meteen de afscheidsknal. Wel één van formaat overigens, want Beatfish komt met een ‘classic rock’-album dat ergens tussen Tom Petty and the Heartbreakers en Foo Fighters zweeft.

Het album opent met Long Road, dat zang-gitarist Jan Willem Bennink schreef na de verkoop van zijn zijspan. De koper verongelukte er tijdens zijn eerste rit bijna mee en overleed uiteindelijk na een lange revalidatie aan een ernstige ziekte. Diezelfde sluipmoordenaar komt ook terug in Misery Called C. Het zijn de wat zwaarder op de hand liggende teksten van het album.

Luisteraars hebben dan de sterke popsong All Because of You en Strange al achter de rug. Een mooie opmaat voor de rest van het album dat beurtelings gas terugneemt en het tempo flink opvoert. Full Steam komt zo uit de jaren zeventig, net als Motorcycle Madman. Sterkste nummer van het album is ongetwijfeld de titelsong Changing Wind. Niks zo veranderlijk als het leven, wil Bennink vertellen. Hoogtepunten volgen op dieptepunten. En je kunt gedurende die strijd maar beter jezelf blijven, klinkt het op Be Yourself.

Het sterk spelende trio (Bennink, Jerry Hoekman en de wisselende drummers Hendri Bredewold en Tim Vriesema) gooit alle registers open in slotnummer Pretending King dat rustig toewerkt naar een spetterend tussenstuk, waarin Hoekman alle lessen aan zijn gitaarstudenten samenvat. Gitaarrock om u tegen te zeggen.

En dat geldt eigenlijk voor het hele album. Afscheidsconcert op 30 januari in de Genemuider d’ Overtoom? Dacht het niet. De kroegen in en zalen plat spelen. En rap een beetje. Niks zo veranderlijk als het leven immers, heren!