Ontbijt (column Herman Mateboer)

Mien nije boas gef de keuze an eur buutnlaandse gezagvoerders umme of in ’n otel of in ’n appartement te woonn as ze op de tuusbasis Istanbul bin. Veurlopeg zit ek nog in ’n otel. Et otel ef de naeme Titanic en stet in de wiek Bakirkoy, ’n klein kwaertiertien van de luchtaevn. 

D’r uuzn geregeld tussn de dertig en vuufteg buutnlaandse pilootn as ze niet oevn te vliegn. Allerlei pluimage, Braziliaans, Duits, Fraans, Italiaans. De Nederlaanders, ex Martinair of gepensioneerde KLM captains, bin ondertussn in de meerder’eid.

Dat gef altied gezelleg’eid, bi’jveurbeeld an de ontbijttoafel. De grote vierkaante toafel gef plaese an zes Nederlaandse gezagvoerders woaronder twie Antilliaanse. Dan nog ’n Vlaming en ’n Engelsman, die d’r wat verweesd bi’j zit tussn al et Ollandse geraetel.

Veur um zal et allemoale klinkn as ien pot nat maer as ie wietn oe ’n Antilliaan Nederlaands pröt of ’n Vlaming uut Brugge, now, dan wiet ie wel dat et ’n sappige melee is. De Vlaming gebruukt echt Belgische gezegdn woar de Antilliaan, die goed Nederlaands eleerd ef, eigenlek zo vaeke Engels  sprek dat ie zöcht noar de goeie woordn en et dan soms iel grappeg verhaspelt.

De Antilliaan ad net bi’j de Turkn de aanname selectie deurloopn. I’j was in Qatar op stoande voet ontslaegn. I’j geneut van ’n vrije dag in Doha terwiel de prive Jumbo van de emir – woar i’j piloot op was – in Nice um ien of aandere reedn niet kon laandn en ’n deurstaert mos maekn. Dus kreeg de iele bemanning doan. De wispeltureg’eid van de woestijn eersers is legendarisch.

” Dus, dan ben ik naar Turkije gekomah, om die selecties te doen hoe weet je. Er moeten hoewel, hoe seg je dat, broodjes op die plank sijn hoor.”

” Hoewant niemand durrefde hoewat te seggah tegen die konjo’s van Arabierah. Er was een gast, écht, een gast die het hoewaagde sijn bek open te maken.”

Noast mi’j zit de Vlaamse collega die vule weg ef van twie eerappels die middels ’n nekke an mekaere bin verbundn. ’n Echt Vlaams patatteke. De boomste bint is wat kleiner dan de bint woar de naerms en bienn uutsteekn maer i’j ad zo bi’j Kla de Broezerd in de weegskale kunn laegn. “Amai, daar kreeg ik in het holst van de nacht enen oproep van de crewdesk die wilden mij ’n vlucht naar Mogadishu aan het been smeren om drie uur. Dus ik zeg de ganse tijd yok, yok, yok (Turks veur nee). Ja, awel ik was nog nie klaar met rampetampen dus ja, ik ben niet afgekomen naar de luchthaven. Later kreeg ik dus nogmaals een ambras met zo ene snor over de telefoon maar toen gaf men mij een Baku vlucht. Jaja, zeg, die Mogadishu, neuh, daar heb ik geen traan om verpinkt. Zijn ze zot of zo, drie uur in de morgen?”

Noa et ontbijt get ieder ziens weegs en achterop de middeg is et weer tied veur ’n börrel, temeinste, as ie niet s’ oams ’n Azië vlucht oevn te doen. Dan wörd er in onderling democratisch overleg besleutn woar wi’j goan eetn en dan koomn d’r iniens twie gezellege Oostnriekers mee en ’n Spanjool. Dan is ’t weer Engels an toafel. Maer ook de tongval van ’n Oostnrieker die Engels pröt is zo dekke, doar ku’j wel plaekkies van snienn. “I sink I vill have za mushgroom salat wiz ze sreehundred grem sirloin stiek.” ” Oh, end befor I forget, za Turkish shyraz, jawohl.”

Loat ze allemoale maer proatn, gewoon luustern, dan eur ie nog ies wat. En Fikkie maer lachn. Wacht maer tot ier ies ’n Tukker ofzo kump waerrkn, dan goan ze ook nog wel van ons eurn.