Al 20 jaar de nieuwssite voor Genemuiden!
29 maart 2024 t’ Olde Staduus
Agenda
Van Dijk Heftrucks (tijdelijk)

Droom aan diggelen (column Gerrit van Houwelingen)

Geplaatst op: 3 februari 2016

Ze zit in de gemeenschapsruimte van de school. Haar jaargroep houdt een reünie. In haar ogen staat pijn te lezen. Hij hoort nog wel eens wat en begint door te vragen. Toen we trouwden, hielden we allebei ons eigen sociale netwerk aan zoals sportclub, vrienden, collega’s. Daar hoeft natuurlijk niks mis mee te zijn, maar op een gegeven moment zaten we op de bank en realiseerden ons dat we eigenlijk sámen niks hadden. Een kind verkleinde die afstand ook niet meer. We zijn al gauw gescheiden. Hij laat een diaserie van het schoolkamp zien. Grote hilariteit. Ieder jaar liep hij tijdens het kamp met zijn fototoestel te sjouwen en vroeg zich af waar hij het allemaal voor deed. Hiervoor dus! Hij drinkt nog een biertje mee en laat ze alleen met hun verhalen, tot in de kleine uurtjes. Morgen vindt hij de schoolsleutel wel op de deurmat.

Tussen de middag gaat hij altijd thuis een boterham eten. Op de fiets dwars door de groene long van Gaellemuun. Vindt de arbo niet verkeerd. Op een dag onderbreekt de federatie dit ritme wreed. Een deel van de heren directeuren heeft nóg een vergadering en de begintijd is vervroegd naar half één. Wat een zotternij, met een pakje boterhammen op pad. Hij haalt onderweg een collega op, die hem een geheim vertelt. Geheimen moet je niet delen, zeker niet met columnisten die om voer verlegen zitten. Ik ben bezig met een hotel in Tsjechië…in de vakantie ga ik erheen om de boel te verkennen. Nee, je raaskalt, zeg dat het niet waar is. In geuren en kleuren vertelt hij echter over zijn geheime onderhandelingen. Wekenlang zien ze elkaar niet meer. Als hij hem weer tegen het lijf loopt, durft hij het bijna niet te vragen. Een droom aan diggelen? Ik kreeg op de nipper de financiën niet rond.

Iedere maandagmiddag stort hij het geld dat die morgen is ingezameld voor de zending en de adoptiekinderen op de rabobank en gaat dan even buurten bij collega Han op de Maarten Lutherschool. Dan rijdt hij terug naar school, zet zijn fiets onder de naam van zijn eigen reformator en loopt de gang van de bovenbouw in. Kinderen uit groep zes zijn bezig met Kapla, een kist vol latjes van dezelfde grootte. Een prachtig bouwwerk groeit er onder hun handen. ‘Verlengde kleuterschool’ noemt hij het spottend, maar kijk eens met welk plezier ze de middag een zetje geven. In zijn directeurskamer zet hij zich met een zucht achter de computer. Hij moet een formatieplan maken voor het volgende schooljaar en een begroting voor meerjarig materiaal. In het begin van zijn loopbaan als hoofd der school had hij nog vier dagen krijt aan de broek en mocht hij op woensdagmorgen papierschuiven. Nu op het eind zijn de panelen verschoven en mag hij zich verdiepen in de aanschaf van digitale schoolborden, aangestuurd door een laptop op het bureau van de meester of juf. Klein verschil…..

Gepubliceerd door Erik Driessen
Van Dijk Containers 500