Al 20 jaar de nieuwssite voor Genemuiden!
29 maart 2024 t’ Olde Staduus
Agenda
Van Dijk Heftrucks (tijdelijk)

De roemruchte historie van Ruutvoorn (deel 1)

Geplaatst op: 10 februari 2016

Blijdschap na een gewonnen titel van Ruutvoorn

Wandel- en volleybalvereniging Ruutvoorn bestaat 65 jaar. Dat viert de vereniging met een feestavond, een wedstrijd tussen het Nederlands zitvolleybalteam en Landstede Zwolle én een groot stratenvolleybaltoernooi op het grasveld in De Greente. Genemuiden Actueel kijkt met een aantal oudgedienden terug op de roemruchte geschiedenis van de vereniging.

Zo’n gesprek moet welhaast plaatsvinden in de kantine van d’ Overtoom. En dan bij voorkeur op dinsdag wanneer de routiniers hun trainingsavond hebben. Wat strammer in de spieren dan vroeger, maar met een karrenvracht verhalen in de hoofden. Een voor een komen ze onder de douche vandaan, waarna ze zich voegen aan de tafel waar de heren van Anders dan Normaal na hun oefenavond een biertje of Beerenburg drinken. “Dit is het mooiste van volleybal: de evaluatie na afloop. Na een uur hebben we alle wereldproblemen opgelost”, glimlacht Gijs van Dalfsen.

Erelid Jochemien Heutink mag dan het lid zijn met de meeste historie, maar Gijs van Dalfsen is het oudste nog spelende lid van Ruutvoorn. “Ik ben begonnen in het zaaltje van de latere Maarten Lutherschool. Daar kon je net volleybal spelen, maar publiek moest op die gymnastiekbanken in de berging zitten. In dat zaaltje is de volleybaltak ook ontstaan. Ruutvoorn was aanvankelijk een wandelvereniging en de leden oefenden daar de patronen waarin ze moesten lopen. Vermoedelijk waren ze binnen een kwartier klaar en stelde iemand voor om nog even te volleyballen.”

Aan de tafel zitten ook onder meer Siem Beens, Henk Slot, Gijsbert Verhoek , Dik Beens en Wout Tuinman. Zij wijzen erop dat de volleyballoopbaan van Van Dalfsen een hiaat van twee jaar kent. “Je was een dissident…”, zegt Dik Beens. “Dat is waar ook…de vereniging weigerde destijds om een jeugdteam voor de competitie in te schrijven. Toen ben ik uit protest gaan voetballen. Twee jaar lang. Die sport is eigenlijk niet aan mij besteed. ‘Skupt ‘m onderuut…’, riepen ze dan. Nee, dan is volleybal een vredelievende sport hoor.”

Al moeten we dan enkele emotionele oprispingen van Henk Slot achterwege laten, klinkt het aan tafel. Vooral arbiters moesten het nog wel eens ontgelden. Zijn meer komische anekdotes zijn beter geschikt voor het nageslacht. En ook daarin waren scheidsrechters vaak het slachtoffer. “Een zekere Cor Koster uit Groningen floot ons vaak. Dat was een enorme hondenliefhebber. Ik voerde een lang gesprek met hem over mijn hond. Die zou niet te handhaven zijn. ‘Je mag hem gratis ophalen, mijn vrouw kan er niet mee overweg’, zei ik. Na een half uur vroeg Koster eindelijk om wat voor hond het ging. ‘Een zeehond’, antwoordde ik. Nee, we hadden hem die wedstrijd niet mee…”

In die tijd speelde de vereniging al in d’ Overtoom. Een uitkomst voor sportend Genemuiden. “Voordat het gebouw klaar was, speelden we twee jaar lang onze thuiswedstrijden in de Zwolse Stilohal. Het eerste team speelde toen trouwens best op een aardig niveau. En de vereniging werd steeds groter. Op een gegeven moment hadden we vier heren- en drie damesteams. Volleybal leefde echt in Genemuiden”, zegt Van Dalfsen.

“Man, in de oude Overtoom keken ze drie rijen dik toe. Na de voetbal kwamen hele drommen naar onze wedstrijden kijken. Ze lagen boven op de soos”, voegt Henk Slot toe. Daarna rollen de herinneringen aan die oude Overtoom over tafel. “Tegenstanders vonden het verschrikkelijk om hier te spelen”, zegt Siem Beens en hij doelt dan vooral op de redelijk rampzalige vloer.

Meer verhalen over Ruutvoorn in de Overtoom in deel 2 van de historie van Ruutvoorn.

_MG_7283

 

Gepubliceerd door Erik Driessen
Van Dijk Containers 500