Nicky naar het Boekenbal (column Nick Hoekman)

Vanavond is het boekenbal van 2016. Net als de voorgaande jaren heb ik hier opnieuw geen uitnodiging voor gehad, wat op zich wel hout snijdt, want ik heb ook geen boek uitgegeven. Sommige teleurstellingen lossen zichzelf vrij eenvoudig op. Ik zal niet ontkennen dat het wel een droom blijft, het bijwonen van het boekenbal. Alleen is het wel een klein dingetje om daar naar binnen te komen, het schrijven van een boek is niet genoeg, welnee, het moet ook nog eens een boek zijn dat veelvuldig verkocht is. Of, je moet zoals sommige vrouwen, heel bedreven zijn in iets waar ik als man alleen passief aan deelneem. Deze methode schijnt heel goed te werken om via via (vaak de eenzame zolderkamer auteur) aan een uitnodiging te komen. Gelukkig ben ik niet zo’n type schrijver, ik beschik niet eens over een zolderkamer.

Het boekenbal blijft voor het lokale schrijvertje zoals mij een soort finale van de Champions League. Alle schrijvers die er een beetje toe doen, zijn daar aanwezig. Als klein Nickje stond ik op het trapveldje in de buurt een tango hoog te houden, met de illusie om ooit met Ajax in de finale van Champions League te staan, desnoods als linksback. Nu heb ik de droom om te worden uitgenodigd als schrijver op het boekenbal. De kans dat dit gaat lukken is bij voorbaat al een stuk groter dan mijn ijdele hoop op een uitverkiezing als linksback van Ajax. Ik schrijf namelijk een stuk beter dan dat ik voetbal. Mocht u — geheel terecht overigens — vinden dat ik eigenlijk een bijzonder dramatische schrijver ben, dan moet u zich eens voorstellen hoe incapabel ik dan wel niet als voetballer moet zijn geweest. Mijn oud ploeggenoten kunnen dit bevestigen.

Daarnaast hangt er een vorm van mystiek om dat hele bal heel, iedereen doet er vrij geheimzinnig over. Maar eigenlijk is een soort schuurfeest in een schouwburg, voor mensen in pak, daar komt het feitelijk op neer. En daar wil Nickje dus heen, naar het dispuutfeest voor volwassenen. Waar Adriaan van Dis loopt als grootmeester en Kluun, Nico Dijkshoorn & James Worthy de avond doorbrengen als de Vaderlandse Messi, Suarez & Neymar. Aan de zijkant van de dansvloer zal ik te vinden zijn, hangend als een muurbloempje tegen de bar, een lauwe Fristi slurpend door een rietje, maar omringd door al mijn helden. Daar wil ik ooit bij zijn, tussen alle vedetten van de literaire eredivisie.

Desnoods als linksback.