An ’t eufd (column Gerrit van Houwelingen)

Nu het ’s avonds wat langer licht is, loopt hij nog even naar ’t Eufd waar Berend Jan de wagenmaker ook weer opduikt. Diens vader heeft het vak vroeger geleerd bij een kinderloze wagenmaker in het westen van ’t land. Toen deze stierf, nam ‘vaejer’ de zaak over, maar het eeuwenoude vak was ten dode opgeschreven. Het begint te motregenen en ze trekken zich terug in het Lokhuussien. Berend Jan vertrekt zijn gezicht, hij heeft jicht. ‘Geen borrel voor het eten en geen vette vis op brood, meester, dat helpt het beste’, klinkt het spijtig. Berend Jan is al weer jaren ‘uut de tied’, een gemis voor ’t leugenbankje.

Vanaf ´t Eufd wandelt hij over de vijverbrug naar huis. Voor het tweede jaar broeden er tafeleenden in het riet. Zilvergrijze rug, zwarte borst, bruinrode kop. Het vrouwtje is onopvallend grijsbruin. ’t Zijn duikeenden. Vorig jaar zwom er maandenlang parmantig nakroost achter pa en ma aan. Op een dag waren ze verdwenen en hij vraagt zich af waar ze de winter hebben doorgebracht. In grote groepen op de Wieden of verder weg op het IJsselmeer? Dit jaar zijn er al vier kleintjes door ratten en reigers verorberd. Hij verbaast zich over de snelheid waarmee het riet omhoogschiet, wel vijf centimeter per dag.

Er valt een uitnodiging van het samenwerkingsverband van scholen in de mailbox. De vergadering is in de Sluus. Daarom pakt hij de fiets. De pont vaart net naar d´overkant en als er zich ook nog een containerschip bij de Ketting vertoont, geniet hij even van de rust op ´t leugenbankje. Hoog op de agenda staat een verbetertraject ‘logopedie’. Men vindt het onverteerbaar dat sommige gemeenten de screening hebben wegbezuinigd. Verder maakt men wilde plannen over ´Passend Onderwijs´ voor alle leerlingen. Hijzelf zal de invoering ervan niet meer meemaken. Na twee uur staat hij weer buiten. Het is voorjaar. Onbemeste graslanden langs het Zwartewater schitteren in lila pracht.

Op een morgen staat hij met de auto bij de pont. Twee collega’s van de opleiding voor schoolleiders, onderwijsmensen uit Emmen, hebben een cultuurhistorische dag georganiseerd. Na de ontmoeting op het terras van Hampshire Bieze in Borger worden ze bijgepraat door een archeoloog over het klokbekervolk. ’s Middags bezoeken ze het gloednieuwe Hunebedcentrum en maken een wandeling naar de mysterieuze steenhopen. Een culturele bijscholingsdag. Noem je dat werken, meester?

Die zaterdag is het neven- en nichtendag van zijn vrouws kant, op het Altena Collega in Sleeuwijk, waar neef Kees de scepter zwaait over de administratie. Ze nemen eerst een kijkje in het nabijgelegen Woudrichem, slenteren over de wallen en beklimmen de korenmolen om een glimp van slot Loevestein op te vangen, daar waar Maas en Waal samenkomen. Kees heeft een vraag. De directie wil graag in contact komen met mensen die nog wel eens wat anders willen en ik moest direct aan jou denken, ouwe rot in ’t vak, kent het klappen van de zweep, leeftijd geen probleem, salaris is over te praten.