Waar naartoe met Sportclub? (column Wim Rietman)

Sommige columns zijn lastig te schrijven. Vooral als ze over je oude, trouwe liefde gaan, zoals in dit geval Sportclub Genemuiden. De “groen-witten” zijn aan een uiterst moeizaam seizoen bezig. De plaatselijke hoofdklasser zakt steeds verder weg en dat doet menig supporter zeer. Na de pijnlijke degradatie uit de topklasse valt er deze jaargang opnieuw bitter weinig te genieten voor de liefhebber.

Triest dieptepunt was de 2-3 bekernederlaag afgelopen zaterdag tegen derdeklasser VV Groningen.  De opponent oogde als een veredeld campingelftal, maar wist Sportclub desondanks op inzet te kloppen.

Er zijn diverse oorzaken op te sommen voor de huidige sportieve malaise.

De talrijke trainerswisselingen hebben het geheel geen goed gedaan. Zoveel is duidelijk. Maar wanneer we de vinger echt op de zere plek willen leggen, komen we toch uit op het punt van de kwaliteit van de spelersgroep. Of liever gezegd, het gebrek er aan.

Ik denk dat het tijd wordt dat de vereniging zijn ambities uitspreekt. En daar dan ook zijn beleid op aanpast. Volgens mij wil het gros van de supporters dat Sportclub op een zo’n hoog mogelijk niveau acteert. Realistisch gezien is dat de (nieuwe) topklasse. Helaas moeten we concluderen dat we daar met de huidige selectie ver van verwijderd zijn.

En het lijkt er op dat de kloof alleen maar groter wordt.

De aankopen van de laatste jaren zijn van het niveau middelmaat. En de pareltjes van vroeger tijden sprankelen nog maar zelden. Ook de echte doorbraak van jeugd (op Job van Dalfsen na) laat op zich wachten.

Sportclub hanteert al jaren de zogenaamde “buitenlander”-regel. Zogezegd niet meer dan een aantal spelers van buitenaf in het eerste elftal. Wil men werkelijk op een zo hoog mogelijk niveau acteren, dan zal deze afspraak op de schop moeten. De regel zou wat mij betreft heel eenvoudig veranderd kunnen in het volgende: Sportclub Genemuiden streeft ernaar zoveel mogelijk spelers uit eigen gelederen in het eerste elftal onder te brengen. In het ideale scenario elf in de basis.  In de slechtst denkbare situatie kunnen dat er nul zijn. Het tweede elftal wordt de kweekvijver voor de hoofdmacht. In deze equipe wordt alles in het werk gesteld om spelers klaar te stomen voor het eerste.

Bij het aantrekken van spelers zou mijns inziens de nadruk moeten liggen op kwaliteit. Is men echt van een speler overtuigd, dan zou ik niet schromen om een tweejarige verbintenis aan te gaan. Het gebeurt nu geregeld – zie vorig jaar Ties en nu weer Artien – dat je na goed een half jaar alweer op zoek moet naar een vervanger. Het heeft wat weg van een duiventil, waar in en uit gevlogen wordt. Je neemt met een langer contract natuurlijk meer risico, maar daar tegenover staat een stuk continuïteit.

Sportclub is een geweldige club. De club straalt op vele fronten. Businessclub “de Wetering” doet fantastisch werk  en trekt bijna wekelijks nieuwe sponsoren. Je haalt er alleen geen punten mee.  Die moeten op het veld verdiend worden. Op langere termijn is ook een businessclub gebaat bij een elftal dat op een hoog niveau acteert. Succes trekt altijd.

Het is misschien tijd dat de leden zich over de ambities van de vereniging  gaan uitspreken. Dan is  in één keer duidelijk waar de club met elkaar naar toe wil. Want een rol spelen in de marge kan en mag voor een club als Sportclub toch geen optie zijn?!