Veiligheid bovenaan bij brandweerwedstrijd

Foto's: Pieter Polman en Jeroen Eenkhoorn. Tekst: Enrico Kolk

“Snelheid en veiligheid, daar komt het op aan. Maar veiligheid is het belangrijkste.” Bert Weijs kijkt vrijdagavond geïnteresseerd naar de brandweerploeg van IJsselmuiden. Die ligt uit de brandweercompetitie, maar heeft daarmee wel de eer gekregen om het scenario in Genemuiden te testen.

Terwijl de plaatselijke pers zich verzameld heeft bij de locatie, een pand van Van Dijk Recycling aan de Jutestraat, krijgt de brandweerploeg de melding: ‘brand op de Jutestraat’. Vanaf dan hebben zij 45 minuten om het scenario af te werken. Wat er precies loos is, krijgen ze niet te horen. Bij de meldkamer was het al duidelijk dat de beller gepanikeerd was. En dat blijkt bij aankomst ook: met horten en stoten vertelt de ‘ontdekker’ dat er brand is. Maar waar? De brandweerlieden komen er niet uit en proberen de man tot bedaren te brengen door hem rustig vast te pakken.

Al snel blijkt dat er twee mogelijke slachtoffers zijn: die zijn binnen. Toch gaat de ploeg niet meteen naar binnen. “Dat doet de brandweer altijd zo”, legt Weijs uit. “Sommige branden gaan uit zichzelf uit, door zuurstofgebrek. Dat is in Genemuiden ook weleens gebeurd. Als wij de deur opendoen, wham, dan komt er weer een hele hap zuurstof bij. Daarom:  altijd even wachten. Wij roepen mensen ook op om de deur van hun slaapkamer dicht te doen als ze naar bed gaan. Dat kan echt levens redden. En plaats een rookmelder op álle slaapkamers. Voor je het weet heb je CO₂-vergiftiging.”

Dat zou in de hal van Van Dijk ook zomaar eens het geval kunnen worden voor de slachtoffers. De één ligt vlakbij de brandhaard, buiten westen, op een open bovenverdieping. Het andere slachtoffer zit, doorspiest, in een heftruck schuin onder de brand. Geen makkelijke klus voor de mannen uit IJsselmuiden.  Het publiek (in dit geval voornamelijk pers) ziet zoeklichten door de schuur gaan. Even blijft het licht wat langer schijnen op de hand van één van de slachtoffers. Die is in beeld.

Aan de andere kant van de muur, onzichtbaar voor het publiek, is inmiddels een gevaarlijke operatie aan de gang. Een niet-gecertificeerde gasbunker met gasflessen wordt leeggehaald. Dat levert instemmende blikken van de Genemuider ploeg op: “Zie ‘em ’t in de gaat’n”, klinkt het. Een onderdeel dat bij de wedstrijd zelf goed is voor de nodige punten, vooral omdat dit bij de melding niet verteld wordt.

Een tijdje later staan niet alleen de gasflessen buiten, maar wordt ook het eerste slachtoffer uit het pand gehaald. “Ambulance”, schreeuwt een brandweerman in het rond. Al snel komt een ‘broeder’ (verkleed) aanlopen. Hij ontfermt zich over de jongeman die, zo te zien, weer bij kennis is. Voor de wedstrijd maakt het vervolg daarvan niet uit: dat is voor de ambulance.

Met het andere slachtoffer hebben de brandweermannen meer moeite. Er is niet alleen een paal door zijn lichaam gespiest, die paal zit ook nog eens klem in een heftruck. Omdat duidelijk is dat dit slachtoffer niet zomaar naar buiten komt, krijgt hij een zuurstofmasker op. De brand is, een tijd later, al een poosje uit als het slachtoffer eindelijk bevrijd is. Weijs, die de tijd bijhoudt, is tevreden: “Ze hebben het in 35 minuten gedaan. Nu moeten ze nog inpakken, en dat telt ook nog mee. Zodra ze weer rijklaar zijn, nok ik af.” De eindstand: 45 minuten. Dat kan op goedkeuring van de Gaellemuniger spuitgasten rekenen: “Dat bin goeie jongens, die uut Iesselmuun.”

Bekijk hier de video van Pieter Polman van de wedstrijd van van vandaag: