Johan op weg naar Santiago (deel 1)

Genemuiden Actueel volgt Johan Snel op zijn weg naar Santiago de Compostela. Donderdag vertrok hij vanaf station Zwolle en ondertussen is hij Bordeaux voorbij. Vanaf zijn huidige plek gaat hij wandelend verder naar het Spaanse bedevaartsoord. Zijn eerste verslag.

Als je vroeger op schoolreisje ging dan was de dag en nacht ervoor erg onrustig, waarom? Ik denk omdat je als kleine (in mijn geval) jongen, helemaal zonder je ouders in een grote bus de wijde wereld in ging. Dat was natuurlijk best wel spannend en dan het afscheid moeten nemen, dikke smakkerds, goed oppassen hé…, jaahaaa! En daar ging je dan. Wel.., zo’n déjà-vu gevoel had ik de laatste dagen ook, wat vanmorgen het hoogtepunt bereikte. Gera en Marth brachten me naar het station Zwolle, best een lastig moment. Marth liep voorop met mijn e-ticket, hij zou het wel scannen bij de ingang poortjes. Het licht sprong letterlijk en figuurlijk op groen, ik ging mijn reis tegemoet en Marth en Gera gingen terug naar hun hopelijk nog warme bed.

Nu net station Lelystad aangedaan en, vraag ik me nogmaals af.., waarom? Waarom moet ik zo nodig 800 km gaan sjouwen, en dan ook nog eens een eind van huis? En morgen ook direct een zware etappe de Pyreneeën in! Ik kan het slecht uitleggen en, ik begin er ook maar niet aan. Ik zie wel waarom, misschien weten we aan het eind meer.
“Goedemorgen”, hoor ik iemand zeggen, het kon niet tegen mij zijn bedoeld, ik was toch alleen? Nog een keer “goedemorgen” maar dan op een norse en onvriendelijke manier! Stomverbaasd keek ik op…”Mag ik uw kaartje zien?”, zei een man in uniform. Ha, daar was hij weer, de conducteur. “Maar natuurlijk”, stamelde ik en pakte mijn e-ticket. Hij scande mijn vervoersbewijs met zijn revolver..,althans zo leek het. Hij hield zijn gereedschap vast als Clint Eastwood z’n Magnum 44 in de beroemde Dirty Harry films. Hij blies nog net niet de loop schoon, je zou er bang van worden! Ik zei “Go ahead, make my day”. De filmster keek me verbaasd aan en liep toen door op zoek naar nog meer boeven die in het treinstel zaten. Tjonge…wat heb ik toch met die mensen? Helemaal niks waarschijnlijk.

De trein is mooi op tijd gearriveerd op Schiphol, waar ik mijn rugzak laat sealen en afgeef aan een uiterst vriendelijke dame die gelukkig ongewapend achter de incheckbalie zit. Terwijl ik nog een uurtje tijd moet overbruggen bestel ik koffie en een croissant.  Inmiddels zit ik languit over drie stoelen bij de nooduitgang, wat een weelde. Het nu 10:00u en de landing zal zo worden ingezet en dan zijn we alweer in Bordeaux.
Volgens de adviezen moet ik vanaf Bordeaux de trein nemen naar Bayonne en dan overstappen naar St. Jaen Pied de Port en, klaar is Johan. Dat klopt helemaal, ware het niet dat de aansluiting niet optimaal is. Het is wachten op de trein van 14:51u. Dan eerst maar op zijn Frans siësta houden bij Brasserie de Ville.

Conclusie: “Prijs de dag niet voordat het avond is.”

Later…