Johan Snel ‘moe en gebroken’

“Vandaag stond Astorga als eindpunt op het programma, of ik dat zou halen was vanmorgen nog maar de vraag”, schrijft Johan Snel vanuit Noord-Spanje. Hij is onderweg naar Santiago de Compostela en maakte een zware dag door.
Wakker geworden in de zeker niet bijzondere albergue van San Martin del Camino en, op zeker weten niet al te beste bedden! Wat heb ik een heimwee naar mijn eigen bed, die bedden hier zijn in eerste instantie al een halve meter te kort, laat staan dat je er fijn op kan liggen! Zo werd ik vanmorgen wakker en kon ik het ding wat voor bed moet doorgaan niet uitkomen, stekende rugpijn had ik opgelopen op het gammele en versleten poppenkast bed! Een overdosis wondermiddelen was de oplossing, na 6 km begonnen de middelen te werken. Na die zes begon ook weer de camino zoals ik hem wil kennen, geen slecht onderhouden paden naast autowegen, maar wonderschone kronkelwegen. Daar heb ik wat aan. Dat begon met het passeren van de eeuwenoude brug in Villares de Órbigo, daar begon het echte werk weer. Na daar een koffie te hebben gedronken waren de pijntjes bijna passé, oké daar gaan we weer.
De laatste km gingen noodzakelijk toch weer in aangepaste looppas want, het pijpje was weer leeg na 26 km waar toch ook weer wat klimmetjes in bleken te zitten.
We zitten nu op 269.5 km van SdC, morgen naar Foncebadón, dan kunnen we weer 26km afschrijven.
Het ligt op 1438 hoogte en het is bijna het hoogste punt van deze tocht.
Conclusie; moe en gebroken!