Aftellen begonnen voor Johan Snel

Langzaam ruikt Johan Snel de finish van El Camino. Hij passeert donderdag het punt van de laatste honderd kilometer. Opnieuw een verslag uit Noord-Spanje.

Het was een dag met klimmen en dalen. Mijn rug is dankzij een paar goede matrassen in een betere conditie geraakt, net als m’n linker enkel die dankzij de Spaanse farmacia nu goed kan meekomen. Een nieuw probleem heeft inmiddels wel de kop opgestoken, mijn rechter knie protesteert hevig tijdens de afdalingen, maar met de stokkies erbij en een aangepast tempo lukt het aardig. Ik deel vannacht een kamer met m’n amigo Paco, ongetwijfeld zullen we eerst nog van een versnapering genieten voor dat we beginnen met wie het hardst kan snurken.
Nu het einde inzicht is vraag ik me wel af hoe het straks zal zijn als we het plein voor de kathedraal in Santiago op zullen lopen? Wat voor moment word dat? Ik weet nog dat ik aan de laatste etappe van het Pieterpad begon, dat waren wel dubbele gevoelens. Eigenlijk is SdC geen doel maar, een eindpunt dat je verplicht afscheid te nemen van iets moois. Het doel is de weg ernaartoe, de gebeurtenissen, de gevoelens, de ervaringen, de mensen die je ontmoet, de rust, het lachen, eigenlijk alles wat je zoal op 800 km tegenkomt en ervaart. En dat is veel.., heel veel!
Heb je er nog geen genoeg van kun je ook nog 3 á 5 dagen doorlopen naar Finisterre en/of Muxia, het einde van de wereld, km paal 0.0. Hoewel dat wel trekt, voel ik ook wel de behoefte richting het thuisfront. Dusss…ik moet nog een keuze maken, maar die is voor later.
Conclusie; het aftellen is begonnen…