Sporten een positieve en noodzakelijke verslaving

Feenstra vertelt Gert-Jan van den Berg over zijn positieve verslaving.

De langlaufmarathon Vasaloppet is voor Zweden wat de Elfstedentocht voor Nederland is. Tienduizend deelnemers leggen dan negentig kilometer op de lange latten af. In 2018 staat ook Andre Feenstra aan de start. “Ik heb nog nooit gelanglauft en ben aan het onderzoeken hoe ik het beste kan trainen…”, zegt de drogist uit Genemuiden in het Genemuiden Actueel Sportcafé.

De deelname is een nieuw doel voor Feenstra die tot voor zes jaar terug nooit sportte. “Nee, ik zat ’s avonds het liefste op de bank, met links een glas wijn en rechts een zak chips. Het pakken van de afstandsbediening was de enige beweging. Ik was een levensgenieter en dat blijkt niet zo gezond te zijn voor een mens, want zes jaar geleden werd diabetes bij mij vastgesteld. De artsen raadden me aan om vooral veel te gaan sporten…”

Daarvoor moest Feenstra de nodige weerzin overwinnen. ‘Dat ben ik niet…’, dacht hij als hij nadacht over een mens die veel moest sporten. Een ziekenhuisbezoek zette hem op het juiste spoor. “In de wachtkamer lag een tijdschrift over de Bas van der Goor Foundation. Er stond iets in over een trektocht door Zweden. ‘Dat ga ik ook doen’, zei ik tegen mijn vrouw. Vanaf dat moment ben ik gaan wandelen: eerst drie kilometer rondom Genemuiden, toen vijf, tien, vijftien…en uiteindelijk was het hek van de dam.”

Feenstra maakte onder meer met zijn dochter een lange trektocht door Zweden. En hij raakte inderdaad betrokken bij de stichting van de voormalige topvolleyballer Van der Goor, zelf ook diabetespatiënt. “Daarmee maakte ik een fantastische tocht door IJsland: 105 kilometer in vijf dagen, met vijfduizend hoogtemeters. Er werd een televisieprogramma van gemaakt en veel media schreven er over. Een schitterende ervaring. Punt is dat ik steeds nieuwe doelen nodig heb. Zonder intensief sporten holt mijn gezondheid namelijk achteruit.”

En in feite moet Feenstra steeds meer bewegen om zijn lichaam in balans te houden. Vandaar ook de Zweedse uitdaging over dik een jaar. Er zullen heel wat trainingsuren in gaan zitten. “Ik heb niets te winnen, maar veel te verliezen. Dat is mijn drijfveer. En sporten is een positieve verslaving geworden. Vroeger ging ik tussen de middag een half uurtje slapen, nu ga ik wandelen. Mijn leven ziet er heel anders uit, maar ik moet zeggen dat ik nu gelukkiger ben dan in de periode voordat ik diabetes kreeg.”