Ontevreden (column Herman Mateboer)
Geplaatst op: 4 maart 2017
De verkiezingen staan voor de deur en op tv, in de kranten en de sociale media buitelen de politici over elkaar heen om elk minuutje te pakken teneinde hun ideeën te berde te brengen. Waar ik me in die media overdaad altijd verwonder is dat de burger zo ontevreden is.
Niet zelden zit ik op de bok met een Turkse collega die enthousiast vertelt over zijn bezoek aan zijn neef die in Rotterdam woont of haar vriendin die ook ergens in de Randstad vertoeft. Vaak komt het dan naar voren hoe ze Nederland zo’n mooi schoon en groen land vinden met voorkomende mensen en dat er zo’n ‘easy going’ sfeertje hangt.
Van de week hadden we het nog tijdens de lunch met de chef van de Turkish Boeing vloot over de cultuur in de cockpit bij mijn werkgever. De Turk krijgt het er van jongs af aan ingestampt dat hij/zij de oudere en anderen die over hen gesteld zijn met respect zullen aan spreken. In de bijna twee jaar dat ik er nu werk ben ik nog nooit bij mijn voornaam genoemd door een copiloot.
Het is altijd sir, captain of hocam(meester).
Ik vertelde mijn chef dat mijn kinderen op school hun leerkracht gewoon met Henk of Willemijn aanspreken. Daar konden de heren niet bij. Onmogelijk. Ik vertelde hoe ze eigenlijk altijd aan het soebatten zijn over de uitslag van een toets of de ongelukkige planning van een SO direkt na de vakantie. Een mini democratie in de klas zeg maar.
Via omwegen kwamen we op mijn favoriete voorbeeld van hoe goed de zaken in Nederland geregeld zijn, namelijk, de dierenambulance. Ze keken me aan met ogen als schoteltjes. Hun ogen puilden pas echt uit toen ik vertelde dat we zelfs een partij voor de dieren in ons parlement hebben die in de peilingen op zeven zetels staat.
Als ik zie wat er allemaal gebeurt in en rond het land waar ik nu mijn boterham verdien denk ik maar een ding; we hebben blijkbaar geen notie van hoe goed het we hebben in Nederland.
We hebben overal een help desk voor, een stichting voor als je een scheet dwars voor de sluitspier hebt, een ombudsman voor als den Haag niet wil luisteren, Tros Radar voor de niet uitgekeerde overlijdens risico verzekering, een ambulance voor de kat met paniekaanvallen, een hulplijn voor mannen die misbruikt worden, een coördinator terrorisme bestrijding. We zijn als de dood voor een aanslag maar we zijn er nog altijd van verschoond gebleven. Welbeschouwd zijn er in West Europa minder mensen dood gegaan door terrorisme afgelopen jaar dan in Nederland door de griep of het verkeer.
We geven ons zelf een heel hoog geluks cijfer. In vrijwel alle onderzoeken en staatjes staat Nederland hoog in de top tien van landen die het het best voor elkaar hebben in de wereld. En toch zo ontevreden. Als je veel hebt kan je veel verliezen, zit ‘m daar de knijp?
We zijn ontevreden over de kloof tussen politiek en burger. Want de politicus liegt en bedriegt. Ze beloven gouden bergen in de campagne en uiteindelijk komt er een verwaterd compromis op tafel in de kabinetsformatie.
Maar, als je het mij vraagt is dat juist het resultaat van die enorme keuzevrijheid die we genieten. We kunnen stemmen op Denk of op Jezus Leeft, op VNL of Nieuwe Wegen van Monasch. Voor elk wat wils. Het is net als bij de Chinees, je wordt tureluurs van de keuzes op het menu. Geen wonder dat al die mooie beloften niet waar gemaakt kunnen worden. Je moet altijd weer water bij de wijn doen als politicus. Of hadden we liever een systeem a la de VS, zeg maar dat systeem wat Erdogan nu nastreeft?
We kunnen wel in een opwelling stemmen op een partij die minder Marokkanen wil, maar hoe ga je een Nederlander met twee paspoorten het land uit zetten? Knappe vent die dat lukt. En Nexit? Zelfmoord voor een handelsland als Nederland.
Dus ja, we kunnen het hebben over een immigranten probleem maar hoe groot is het werkelijk? Loopt het bloed hier door de straat? Okay, we moeten zeker niet onze vrijheden niet nog verder laten inperken door een voor ons wezensvreemde religie, maar zijn we in levensgevaar?
Brusselse bemoeizucht? Die gasten daar zitten met samengeknepen billen over de stembus uitslag in Nederland. Misschien keert het schip de wal wel? Daar gaat echt wel wat veranderen, in het Brusselse, het heeft alleen tijd nodig, en begrip dat hun houdbaarheidsdatum zomaar overschreden kan zijn dankzij de luimen van een nurkse en sjagrijnige burgerij.
Actie is reactie, verandering kost tijd. Als we al die mooie partijprogramma’s lezen moeten we een ding doen, kritisch en met ons boerenverstand lezen. Als het te mooi is om waar te zijn is het vaak te mooi om waar te zijn.
Als we niet uitkijken worden we net zo gek gemaakt door doemscenario’s en verspreiding van angst (het werkt toch blijkbaar goed) als in de VS.
Als je straks naar die stembus loopt kijk dan es om je heen en tel je knopen. Het kan inderdaad allemaal anders en veel, veel slechter. We hebben het zo goed in ons landje dat alles wat we politiek nog kunnen veranderen en verbeteren eigenlijk niet meer is dan cosmetisch bijschaven. Het kan natuurlijk nooit kwaad te blijven streven naar perfectie. Ik vind dat er ook best wel een dierenambulance voor zeer grote beesten mag komen zoals olifanten en giraffes. Ook die beesten hebben rechten, ondanks dat ze al groot zijn.
En als je toch bezig bent, doe dan ook maar een beesten traumaheli. Dan is ’t echt af, Nederland.