Jongens (column Martine Nanninga)

Waarom zou ik mijn zonen anders opvoeden dan mijn dochters? Ik geloofde niet echt in het verschil in opvoeding tussen jongens en meisjes, het staat in alle mama tijdschriften en boekjes, maar ik was het er niet mee eens. Over het algemeen ben ik verder nooit eigenwijs….Het duurde even maar ik ben er dubbel en dwars achter dat er wel degelijk verschil in zit.

Het blijkt dat jongens dingen moeten ervaren voordat ze ergens van leren. Meisjes moeten dingen uit gelegd krijgen. Het scheelt dat ik al niet zo’n ‘Voorzichtig schatje’ moeder ben. ‘Niet rennen!’ ‘Kijken waar je loopt liefje!’ Zoiets hoor je mij niet zeggen tegen mijn kinderen. Ze hebben stuk voor stuk prima ogen en kunnen zelf wel zien waar ze lopen. Ik heb ze nooit betutteld, dus ik dacht dat ik  al best een ‘stoere, nuchtere opvoeding vibe had hier thuis. Maar die jongens van ons verassen me keer op keer. Ik moest nog even wat stoerder worden zeg maar..

Ze zijn niet bij te houden, razendsnel. Het ene moment spelen ze samen, het andere moment vliegt het speelgoed door de kamer. De boze buien komen net zo snel als ze weer gaan. Ze nemen vrijheid zonder dat ik het heb gegeven. Vechten, stompen en duwen. Voor ik het weet kruipt er één de garage uit de straat op. Een ander fietst zo ervan door zonder het even te melden. Hij knipt de snoertjes door van de bluetooth omdat hij wou weten wat er in het draadje zat. Terwijl de meiden wel eens met een schaar hun haar wouden verpesten, maar na mijn ‘uitleg’, “weten jullie zeker dat jullie net zo goed kunnen knippen als de kapper?” legden ze de schaar al weg.

Onze kleuter haalt zijn schouders op als ik uitleg dat ik hem kwijt raak als hij zelf een stukje gaat fietsen. ‘Ik ben dan niet kwijt mam! Ik ben dan aan het fietsen!’ Ik ben bang dat ik een keer als een spion in de bosjes achter hem aan moet om hem ‘kwijt’ te raken..  Mijn mannetjes willen vechten, stoeien en sterk zijn. Grote kans dat ik ze over een poosje geen mannetjes meer mag noemen. Ik zal nooit meer tegenspreken(op dit gebied), een jongens opvoeding is anders dan een meisjes opvoeding. Mee eens?

Een typische jongen…

-staat erg fysiek in de wereld. Hij wil rennen, ravotten en met dingen gooien. Heeft een uitstekende grove motoriek.
is gefascineerd door kracht en snelheid. En door machines die groter en sterker zijn dan hijzelf. Bijvoorbeeld auto’s, vliegtuigen, treinen en graafmachines.
-leert door te ervaren en te experimenteren. Wil dingen uit elkaar halen om te zien hoe ze er van binnen uitzien. Moet zelf voelen dat iets heet is voordat hij het gelooft.
-reageert impulsief, zonder na te denken over de gevolgen.
-is nieuwsgierig, tast grenzen af en neemt graag risico’s.
-is visueel georiënteerd. Wordt snel afgeleid door wat hij ziet. Kan vastgeplakt lijken aan een beeldscherm.
-heeft een rijke fantasie en speelt avonturen van televisie na met zijn eigen speelgoed.
-heeft een korte spanningsboog. Kan zijn aandacht niet lang op één ding vestigen.
-vindt kleine priegelwerkjes niet leuk. Aan tussen de lijntjes schrijven heeft hij een broertje dood. Zijn fijne motoriek ontwikkelt zich pas laat.
-is vaak niet erg praterig aangelegd. Kan zijn gevoelens soms niet goed verwoorden. Zijn talige ontwikkeling vindt iets later plaats dan bij meisjes.
-maakt vaak ruzie, maar is dat daarna snel weer vergeten.