Schoolvoetbal en verkeersexamen (column Erik Driessen)
Geplaatst op: 7 april 2017
Typisch van die evenementen die je terug brengen in je eigen kindertijd: het Schoolvoetbaltoernooi en het Verkeersexamen. Aan het ene denk ik met een stuk meer plezier terug dan aan het andere. Het schoolvoetbal bracht me toch wel enige glorie. Om de een of andere reden had de coach (ik zal de naam van de bebaarde leerkracht niet noemen) mij gepasseerd tegen het toch sterk geachte De Vogelaar. Logisch dat de stand bij rust 1-0 was voor ‘de openbaren’. Toen mocht Driessen de redder in nood spelen. Met twee uiterst fraaie (vooral in mijn eigen gedachten) treffers boog ik de stand om en ging de Ichthus een ronde verder.
Of daar veel mensen getuige van waren, kan ik me niet herinneren. Het toernooi vond destijds op een lullige woensdagmiddag plaats. Ik kan me geen fietsen- en mensenmassa op Sportpark de Wetering herinneren. Ouders stonden volgens mij niet langs de lijn.
Winst in het toernooi was een stap te ver. Ik heb in ieder geval geen vaantje dat daarop wijst. Wel op een paar overwinningen in het schooldamtoernooi overigens. En ik zie dat ik ook wat vaker de Wandelvierdaagse heb doorlopen dan gedacht. Uiteraard zit er een typdiploma in de map. Zelfs het veterstrikdiploma kan ik opvoeren op mijn curriculum vitae. Waarvan akte.
Het Verkeersexamen is een aanzienlijk minder groot hoogtepunt in mijn leven. Sterker nog: ik vermoed dat ik de enige Nederlander ben die tot twee keer toe hopeloos faalde bij dit jaarlijkse evenement. Eerst in klas vijf (ja klas, ik ben oud) en in mijn herinneringen opnieuw in klas 6. Ik zie de examinator (die later vaak bij het leugenbankien op de hoek Simondstraat/Stuivenbergstraat stond) nog de klas binnenlopen en de papieren uitdelen. Of we het allemaal snapten. Niet bepaald blijkbaar. De naam Erik Driessen viel in ieder geval niet bij het uitreiken van de diploma’s.
Dat ik later moeiteloos mijn theorie-examen haalde, wijt ik aan de enorme didactische kwaliteiten van Rijschool Ferdinand.
Gepubliceerd door Erik Driessen