Persoonlijke fitheidstest (door Erik Driessen)

In familiaire kring zet ik me graag neer als sportjongen, maar de verschrikkelijke waarheid is dat dit eigenlijk nergens op gebaseerd is. Ik ben gek op voetbal en wielrennen, maar eerlijk gezegd vooral vanaf de bank. De enige bal die ik nog trap is die slecht opgepompte reclamebal in de tuin. Na wat indrukwekkende trucjes maak ik mijn zoontje meestal wijs dat ik vroeger bij Ajax speelde, of in ieder geval in het eerste van Sportclub Genemuiden. “Echt?”, vraagt ie meestal. Geluk is doorvragen nog niet zijn belangrijkste kwaliteit.

Voor mijn laatste serieuze sportactiviteiten moet ik diep in mijn geheugen graven. Ik kon niet meer dan aardig voetballen, maar stopte vanwege knieklachten al in de jeugd. Op een schooltoernooi kwam ik redelijk ver als badmintonner, maar daarbij moet ik aantekenen dat de deelname nogal tegenviel. Om dezelfde reden presteerde ik ook redelijk in een damtoernooi. Geen sport waarbij je doorgaans een behoorlijke conditie opbouwt. In de laatste tien jaar is mijn enige wapenfeit een deelname aan de 4 Engelse Mijlen van Zwolle. Ik kwam als laatste man over de streep. Veel vrouwen liet ik ook niet achter mij.

De uitkomst van een ‘persoonlijke fitheidstest’ die ik vanochtend bij Sportland Hasselt onderging, min of meer op uitnodiging van de eigenaresse, wist ik daarom al wel. Voor de vorm probeerde ik toch zo goed mogelijk een fietsproef af te leggen. De Dumoulin-achtige lichaamstrekken veranderden razendsnel in het betere stoempwerk. Toen de verzuring in mijn bovenbenen, die ik ook tijdens een tochtje naar de supermarkt al voel, ondraaglijk werd drukte ik twee keer op de Stop-toets. Tot het gaatje gaan is nooit mijn specialisme geweest.

De begeleider was nog minder onder de indruk van mijn prestaties dan ik zelf. Ook de uitdraai leverde geen reden tot enthousiasme op. “Zwak…”, las ik razendsnel in de analyse van mijn conditie. Twee op de schaal van zeven zeg maar. Op het onderste deel van de analyse zag ik een tabel over lichaamssamenstelling. Die sprak me meer aan. “Zeer goed”, vond ik twee prachtig geformuleerde woorden over de samenstelling van mijn lichaam. Mijn vetpercentage vormt geen reden voor mogelijke hart- en vaatziekten.

Niet sporten en toch het lichaam van een Griekse God. Dat kan nog wat worden als ik me daadwerkelijk ga inspannen!