Al 20 jaar de nieuwssite voor Genemuiden!
29 maart 2024 t’ Olde Staduus
Agenda
Van Dijk Heftrucks (tijdelijk)

Business- en Rotaryclubs (column Wim Rietman)

Geplaatst op: 29 juli 2018

Ik nam kennis van het feit dat Berend van Lente de voorzittershamer van Sportclub Genemuiden dit najaar definitief gaat neerleggen. En dat is eigenlijk best jammer, want na een onrustige periode was de club eindelijk weer eens in wat rustiger vaarwater beland. Eén van Berends’ argumenten om te stoppen – zo las ik – was een gebrek aan waardering voor zijn werkzaamheden. Daar kan ik, eerlijk gezegd, niet zoveel mee. Je nek voor een vereniging uitsteken en je vrije tijd erin stoppen moet je niet doen voor de schouderklopjes. Dat doe je omdat je gek bent met je cluppie.

Vanaf m’n 8e ben ik lid van Sportclub. Na een carrière die nooit echt losbrandde, bleef ik daarna altijd betrokken bij de “groen-witten”. Ik zat een aantal jaren in het bestuur, schreef wel eens het een en ander voor en over de club, maar was en ben bovenal supporter. En ik heb, helaas, ook de vereniging zien veranderen. Sinds de commercialisering ook in het amateurvoetbal zijn intrede heeft gedaan, heeft in mijn ogen de echte clubcultuur een jasje uitgedaan.

Sportclub heeft één van de meest florerende business clubs van het land. Ik ken de mensen die enorm veel tijd in BC de Wetering steken en ze leveren fantastisch werk. Alleen door de financiële injectie die de sponsoren geven, is het voor Genemuiden realistisch te denken aan de sportieve doelen die de club nastreeft. Maar misschien is BCW is in al zijn enthousiasme wel aan het doorslaan. Ik proef de weerstand bij verschillende supportersgeledingen.

Onderhand zijn er jaarlijks ongeveer net zo veel sponsorbijeenkomsten als thuiswedstrijden van Sportclubs’ hoofdmacht.

Ik ben wel eens in het sponsorhome geweest. Ik voel me er eerlijk gezegd niet op mijn gemak. Ik mis er de liefde voor de sport. Het gehalte wijsneuzen, zonder noemenswaardige kennis van de sport, is mij te hoog.

Ik krijg daar altijd het idee dat een aantal aanwezigen zoveel mogelijk voordeel uit hun sponsorschap wil halen. Ik heb een commerciële achtergrond en weet dat een win/win situatie één van de doelen van een business club is. Maar ik kan er bij Sportclub niet echt aan wennen.

Ik ben bang dat BCW een vereniging in een vereniging aan het worden is. Sportclub schreeuwt om vrijwilligers. Er is een nijpend gebrek aan mensen die enkel uit clubliefde vrijwillig hun handen uit de mouwen willen steken. Binnen een club moet je samen schouder aan schouder staan. De afstand tussen sponsor en de supporter van de gestampte pot is onderhand wel erg groot.

Business-, rotary- of lionsclubs zijn nou eenmaal niet mijn wereld. Door mijn werk word ik nog wel eens ergens voor uitgenodigd, maar ik sla altijd vriendelijk, maar resoluut af. Het doorsnee lid van een dergelijke club heeft het meestal wel heel erg met zichzelf getroffen. Ik kijk daar een beetje anders tegenaan.

Voor STG de Eendracht (geweldige club trouwens) heb ik met een kameraad een paar keer een sponsortocht van 230 kilometer meegefietst.

Als deelnemer werd van je verwacht een sponsorbijdrage aan te leveren. De rotaryclub regelde dan de randzaken. Tijdens zo’n tocht fietste je het snot voor je ogen, terwijl de organisatie in hun cabrio’s achter ons aanreden. Aan het eind van de dag werden dan de cheques door de rotaryleden – rood broekje aan en een glas witte wijn in de hand – aan de goede doelen uitgereikt. Ik noem het goede sier maken met een ander z’n inspanningen.

Maar goed, misschien ben ik op het punt sponsoring teveel een romanticus. Ik weet nog goed dat Sportclub tegen degradatie streed in de derde klasse.  Zonder noemenswaardige sponsoring, maar alle neuzen stonden wel dezelfde kant op. Alles wat nu op sportpark “de Wetering” staat lijkt in de verste verte niet op de eenvoudige accommodatie van toen. En toch denk ik steeds vaker met weemoed terug op die tijd.

 

Gepubliceerd door Erik Driessen
Van Dijk Containers 500