Zeven maanden op de motor over de Zijderoute

In de kamer staat een oude motor die fungeert als een soort boekenkast, naast de televisie prijkt een blauw verlichte wereldbol. De woonaccessoires vertellen onbewust de passie van Berend en Jeannette Siebert: op de motor hebben ze de halve wereld gezien. Eind maart vertrekken ze voor een nieuwe reis: zeven maanden over de zijderoute door Europa, het Midden Oosten en Azië.

Vraag waar ze met de motor allemaal zijn geweest en de complete Bosatlas komt voorbij. “Zuid-Amerika, Australië, Nepal, Bhutan…”, somt Berend op en in de loop van het gesprek volgen nog tientallen landen. Als hij een favoriet moet kiezen, komt hij uit op Nieuw-Zeeland. “Dat is echt prachtig, misschien wel omdat je daar alle landschappen van de wereld tegenkomt.”

Ze zijn geen mensen voor drie weken op een Franse camping, glimlacht Jeannette. “We hebben het vroeger wel eens geprobeerd, maar na een paar dagen gaat het dan toch kriebelen. Het is een soort nieuwsgierigheid: wij zijn altijd benieuwd naar andere plekken. Alleen op camping De Hoogte bij Eesveen blijven we wel eens wat langer. Daar komen we ook al dertig jaar.”

Als jong stel begon het avontuurlijke reizen al, vertelt ze. “Ik weet nog dat we in de jaren zeventig al eens in Roemenië zijn geweest, in een tijd dat niemand achter het IJzeren Gordijn kwam. Toen zagen we ergens op de borden Istanboel staan. ‘Dat durf ik echt niet’, zei ik toen. Moet je kijken waar we nu allemaal zijn geweest.”

En daar komen dit jaar nog een groot aantal nieuwe landen bij. Ze volgen de eeuwenoude zijderoute richting Japan. Die brengt ze in landen als Iran, Turkmenistan, Tadzjikistan (langs de grens met Afghanistan), Zuid-Korea, Rusland en Wit-Rusland. “Deze reis hebben we al langer in ons hoofd, maar nu ik met pensioen ben hebben we er ook echt tijd voor. Het is 42.000 kilometer die we in ongeveer zeven maanden afleggen, maar het komt niet op een dag aan. Ook niet op een week”, lacht Berend. Hoewel er onderweg wel een aantal ijkmomenten zijn waarvoor de klok wel een rol speelt. Een paar keer moeten ze een boot zien te halen en in Zuid-Korea zien ze hun (klein)kinderen.

Op de meeste verre reizen huren ze een motor. Het inschepen van zo’n voertuig kost veel tijd die ze liever rijdend doorbrengen. De zijderoute beginnen ze echter in Genemuiden. “We hebben onze motor compleet verbouwd, zodat die bestand is tegen slechte wegen. We komen bijvoorbeeld door Mongolië, waar maar 1700 kilometer aan asfalt ligt. Gelukkig ben ik technisch en ik haal als het nodig is die hele motor uit elkaar. We nemen ook veel reserveonderdelen mee”, vertelt Berend.

Die vinden naast Jeannette een plaats in het zijspan. Daarin wordt ook een complete kampeeruitrusting gestopt. “En een stapel boeken? Nee, dat zit allemaal hierin”, glimlacht Jeanette als ze haar smartphone laat zien. “We zullen veel in de tent slapen, maar veel campings zullen er onderweg niet zijn. Ook overnachten we wel in hotels en misschien bij mensen thuis. In Rusland nemen we de nieuwe, ellenlange weg richting Vladivostok. Langs die route zitten veel motorclubs en de leden vinden het prachtig dat mensen hun land bezoeken. Die bieden je dan een overnachtingsplek aan.”

Bang uitgevallen zijn de Genemuidenaren niet. Ze hebben in al die jaren al veel avonturen beleefd, hoewel onheil en ongelukken altijd zijn uitgebleven. Ook tegen de reis door potentiele brandhaarden als Iran zien ze niet op, zegt Jeannette. “Iraniërs zijn heel gastvrij, horen we van alle kanten. Ook die zijn blij dat mensen hun land bezoeken. Corruptie is meestal een groter probleem dan de veiligheid. In sommige landen moet je met dollars schuiven voordat je er in komt. Daar moeten we ons dan maar op instellen…” Berend voegt toe: “In Parijs schieten ze ook mensen dood, en ook in Nederland kan je van alles gebeuren. Wij houden van dat avontuur.”

Als ze zeven maanden en 42.000 kilometer verder zijn, is de reishonger vermoedelijk nog niet gestild. Nog reisdoelen genoeg. “We hebben de helft van Australië gezien, de andere kant wacht ook nog. En we willen nog een keer vanuit Alaska naar Canada en Amerika zakken. Dan zijn we wel ongeveer klaar…”, lacht Jeannette.

En zo langzamerhand zijn ze ook klaar voor de grote reis die eerst via Duitsland, Zwitserland en Italië leidt. “We zijn al wel een jaar bezig met visums en andere zaken regelen. Volgens mij hebben we nu alles rond. We hebben er ontzettend veel zin in.”