Coronablog 14 juni (door Wim Rietman)

Zondag 7 juni 
Ik ben al vroeg wakker. Heb ongeveer de hele nacht liggen woelen en draaien, omdat die ene vraag me maar de hele tijd bezighield : Ben ik nou een racist of niet?  Want als ik de berichtgeving in alle media moet geloven is Nederland een land waarin het racisme welig tiert. Uiteindelijk sluit ik met mezelf een compromis. Ik ga een week lang bijhouden hoe vaak ik onze gekleurde medemens onheus bejegen. Aanstaande zaterdag kan ik de cijfers dan analyseren en concluderen of ik mijn leven drastisch moet veranderen of niet.

Maandag 8 juni
Mijn persoonlijke racismetest ben ik slecht begonnen. Kort na de start gisteren moest ik het eerste kruisje noteren en vandaag volgde al de tweede. Een teleurstellend begin.
Rapper Akwasi zorgde voor de valse start. Op YouTube zag ik een gedeelte van zijn toespraak tijdens de demonstratie op de Dam. Daarin gaat de man waarvan ik tot voor kort geen weet had als een bezetene tekeer. Hij deelt de menigte mee dat wanneer hij in November de eerste zwarte Piet ziet hij die direct op zijn gezicht gaat trappen. Het zijn werkelijk wijze woorden in een tijd waarin we midden in een pandemie zitten. Mijn krachttermen beperk ik, maar ze zijn – eerlijk is eerlijk – genoeg voor een streepje.
’s Avonds volgt kruisje nummer twee wanneer ik Sylvana Simons op TV zie.
Ze krijgt van mij niet eens de kans om wat te zeggen, want zodra zij op de buis verschijnt pleeg ik standaard maar één actie : wegzappen. Toch zorgt alleen haar beeld al ervoor dat ik iets onaardigs zeg. Kruisje nummer twee is een feit.

Dinsdag 9 juni 
Net zoals waarschijnlijk velen van u breken we bij ons thuis bijkans ons hoofd over de vraag wat we met de vakantie aan moeten. Afgelopen december hebben we al een reisje besproken met een cruiseschip. Die trip zal ongetwijfeld niet doorgaan, maar voorlopig is de reis nog niet definitief gecanceld. Tot dat moment kunnen we niet veel doen. Persoonlijk blijf ik het liefste thuis. Wanneer je je aan allerlei voorschriften dient te houden en er talloze beperkingen zijn, is het echte vakantiegevoel wel ver te zoeken.
Ondertussen heb ik veel beklag met de gebroeders Tuinman. Ze zijn met hun reisbureau de hele dag bezig met het annuleren van vakanties, terwijl nieuwe omzetten waarschijnlijk minimaal zijn.

Woensdag 10 juni 
Er is ons land een heuse beeldenstorm aan de gang. Verschillende standbeelden worden beklad. Ook Piet Hein moet er aan geloven. We zijn in Nederland werkelijk aan het doorslaan. In 1863 is de slavernij in Nederland afgeschaft. Ik vraag me serieus af waarom we dit – inmiddels bijna 160 jaar later – nog weer moeten oprakelen.

Ook de dagelijkse discussies op radio en tv word ik beu. Dat oeverloze gezeur dat bepaalde bevolkingsgroepen op de arbeidsmarkt worden achtergesteld heb ik nu wel voldoende gehoord. De kaart racisme wordt wel heel snel getrokken. De indruk lijkt te ontstaan dat elke blanke ongeveer met een gouden lepel in de mond wordt geboren. Die fabel kan ik snel uit de wereld helpen. En ik kan er mijn eigen ervaringen voor gebruiken.

Ik ben opgegroeid in een gezin met 6 kinderen. Mijn vader werkte in een machinefabriek. Dat was geen vetpot. Om de eindjes aan elkaar te knopen, maakte hij op vrijdagavond bij een andere fabriek machines schoon. Ook bezorgde hij wekelijks  het huis-aan-huis blad “de Stadskoerier”.  Ik heb de beste man nooit horen klagen. Doordat hij zich het schompes werkte, werden al zijn kinderen in de gelegenheid gesteld te studeren. Ondertussen waren zijn eigen uitspattingen de paar glazen bier en de gehaktbal die hij op zaterdagavond bij hotel “het Zwartewater” ging halen.
Wat wil ik hier nou mee zeggen? Als je aanpakt kan je zelf iets van het leven maken. Klagen en in een slachtofferrol kruipen heeft weinig zin. Wanneer je het morgen beter wilt hebben, moet je daar vandaag aan beginnen te werken.

Donderdag 11 juni 
Tot mijn verbazing lees ik dat de aanleg van een paar kunstgrasvelden in Hasselt en Zwartsluis naar de Belgische fabrikant Domo gaan. Het moet niet gekker worden. Zwartewaterland telt een aantal specialisten in de fabricage van kunstgras. In onze gemeente werken talloze mensen bij deze producenten. Deze mensen betalen de OZB die Zwartewaterland volgend jaar overigens gaat verhogen. En onder andere met de belastingen die we met z’n allen betalen schaffen de ambtenaartjes op het gemeentehuis dan velden aan bij concurrent Domo. Ze slaan zich in België de knieën blauw van het lachen.
Nou weet ik wel dat er een aanbesteding is geweest en dat de Belgen daar de gunstigste aanbieding hebben gedaan. Maar was het niet een hele eenvoudige beslissing geweest om deze aanbesteding lokaal te houden? Mocht e.e.a. niet binnen de gestelde budgetten gebleven zijn, dan ben ik ervan overtuigd dat men er in onderling overleg altijd uitgekomen was.
Ik noem het werkelijk prutswerk van de hoogste orde van onze gemeente.

Vrijdag  12 juni 
De voetstappen van mijn ochtendrun laat ik achter in Bremen. Gisteravond een hapje gegeten met wat klanten uit deze Hanzestad. Ik ben al op tijd thuis, want ik heb wat collega’s uitgenodigd voor een borrel.
We hebben met elkaar al een hoop meegemaakt dit jaar. Het is goed dat we elkaar nu eens in een relaxte sfeer treffen.

Zaterdag 13 juni 
Vandaag moet ik met mijn billen bloot met de uitslag van mijn eigen racismetest. Het is deze week uiteindelijk bij twee kruisjes gebleven. Dat betekent niet dat ik verbaal niet meer mensen beledigd heb. Integendeel.
Dat zijn er bijna teveel om op te noemen. Ik zal er een paar bekendmaken :
Femke Halsema, Margriet van der Linden (4x), Eric Wiebes, Andre Hazes jr.,
Jesse Klaver, Tim Hofman en ga zo maar door. Ze hebben één gemeenschappelijke deler. Ze zijn allemaal blank.
Wanneer me dingen niet bevallen zeg ik er wat van. Daarbij is hoe mensen eruit zien of waar ze vandaan komen geen criterium.
Ik kom er dus eigenlijk niet uit. Bepaalt u daarom maar voor mij of ik een racist ben of niet.