Coronablog, zondag 21 juni

Wim Rietman is een paar dagen op een Waddeneiland en daarom houdt Erik Driessen deze week het coronablog bij. Dat gebeurt in een week waarbij de gedachte dat het coronavirus naast verdriet en ellende ook verbondenheid, vriendelijkheid en verandering brengt, wel weer de vuilnisbak in kan. Het is op zijn zachtst gezegd nogal onrustig in Nederland.

Je kunt erop wachten: na het gesnotter van mijn dochtertje voel ik zelf donderdag ook wat keelpijn opkomen. Nou ben ik een hypochonder van het ergste soort en heb ik tijdens de coronacrisis al zeker 114 keer eerder een pijnlijke keel gehad, maar nu lijk ik toch serieus wat te voelen. Ik heb ook nog hoofdpijn. Omdat ik geen koorts heb, lijkt testen me wat overdreven. Wel blijf ik weer een paar dagen thuis.

Daardoor heb ik vermoedelijk net wat meer oog voor het nieuws en de social media dan anders. Daar word je soms niet vrolijk van. Kijk vijf minuten op twitter en je hebt het gevoel dat ons land aan de rand van de afgrond staat. De onvrede van de twitteraars is groot. Nou is er best het nodige mis in dit land, maar ik mag over het algemeen graag in Nederland zijn. Er zijn op de Canarische Eilanden na weinig locaties waarmee ik mijn geboorteland zou willen verruilen.

Toch is de balans wat zoek de laatste tijd. Johan Derksen houdt een betoog van tien minuten tegen racisme, maakt een wat onhandig grapje tot besluit en wordt vervolgens aan de schandpaal genageld. Dat hij even voor dat flauwe grapje zei ‘racisten moet je opsluiten en uit de samenleving verbannen’ heeft blijkbaar niemand gehoord. Geheel tegen mijn natuur in maak ik me er wat boos over. Al stoor ik me ook aan mensen die zeggen dat in Nederland racisme niet bestaat. Ga opnieuw vijf minuten op twitter zitten en je weet wel beter.

Donderdagavond kijk ik de gemeenteraadsvergadering vanuit huis. De stream is uitstekend, het geluid prima, maar zo’n vergadering tot 22.30 uur is toch een hele zit om vanaf de bank te volgen. Vrijdag bel ik uit voorzorg ZwartewaterFM af. Ik zou het Actueel-programma op zaterdag presenteren en daarin mijn debuut maken als corona-updater met burgemeester Bilder. De volgende ochtend zit ik wel voor de radio en hoor dat Klaas Jan Barneveld mijn taken uitstekend waarneemt. Bilder heeft ook weer twee nieuwe besmettingen te melden. “Opnieuw zijn er grote zorgen bij inwoners van onze gemeente”, zegt de burgemeester.

Op Vaderdag krijg ook ik creatieve knutsels die de kinderen op school hebben gemaakt. Een bierglas vol gel en uiteraard weer een attribuut waaraan je een sleutel kunt hangen. Ook zijn er twee flesjes Westvleteren12, naar verluid het beste bier ter wereld. Ze kosten een tientje per stuk, maar dan heb je ook wat. ’s Avonds kijk ik met de kinderen naar het Jeugdjournaal. In Engeland heeft een idioot blijkbaar uit naam van een geloof wat mensen neergestoken. Ook zie ik volwassen mensen knokken met de Haagse politie. Anderen besluiten een demonstratie met een groepsknuffel.

Buiten regent het ineens. Ik vermoed dat Moeder Aarde huilt.