Camperaar in coronatijd (blog Erik Driessen)

Voordat de coronacrisis uitbrak, hadden we al een camper gehuurd voor de vakantie. Omdat ik er niet van hou om bij het minste of geringste te annuleren en daarmee mogelijk ondernemers in de problemen te brengen, lieten we de reservering staan. Desnoods blijven we met dat ding in de buurt, was de gedachte. Ondertussen schijnt er bijna geen camper meer te huur zijn, zodat de problemen van de camperbedrijven vermoedelijk dik meevallen. De camperreis is een mooie gelegenheid voor het beschrijven van vakantie in coronatijd. Een blog dus.

Dat ‘in de buurt’ wordt vermoedelijk Oostenrijk, een land dat redelijk liberaal is met de coronamaatregelen. Mondkapje in het openbaar vervoer en bij de dokter en verder nergens. Met beide hoop ik eerlijk gezegd niet in aanraking te komen deze vakantie. Voordat je Oostenrijk bereikt, moet je uiteraard Duitsland door. Daar moet je zelfs bij tankstations het mondkapje nog op, begrijp ik. Gelukkig heeft oma een flinke hoeveelheid mondkapjes gefabriceerd. We kunnen moeiteloos een jaar op vakantie.

Zaterdag parkeren we de camper nog in de Achterhoek, op een camping bij het pittoreske Ruurlo waar vroeger de televisieserie De Zevensprong is opgenomen. Ik ben al zou oud dat ik me de serie nog kan herinneren, al weet ik niet meer precies waar die overgaat. In het ‘speelbos’ staat echter een richtingaanwijzer die regelmatig in beeld was tijdens de afleveringen. Hij brengt me terug in de tijd van Avro’s Kinderbios en dat soort zaken.

Als er niet overal stickers, posters en aanwijsborden zouden staan, zou je bijna vergeten wat we de afgelopen maanden hebben meegemaakt. De campingbezoekers zitten vreedzaam in hun voortent, want het is een beetje fris. Het zijn vooral wat oudere echtparen, die opvallend vaak crocs dragen, gezellig met de mobiele telefoon bezig zijn of voor de tent eten klaar maken in zo’n grote pan. Buiten dat is het vooral heerlijk rustig in de bossen rond Ruurlo.
Ondanks dat de camping al behoorlijk vol staat, is afstand houden geen probleem. Als we afwassen bij het daartoe bestemde plekje, wacht een oudere heer (ook al op crocs) keurig tot we klaar zijn. Misschien is ie wel blij dat hij even bij zijn vrouw weg is, denkt de cynicus in mij. Voor warm water moet je betalen, valt me op.

Rond half zeven zitten we weer in de camper. Als ik mijn ogen dichtdoe, slaap ik geheid. De tol van een paar krankzinnig drukke weken.

Morgen naar Duitsland. Ik vraag me af of zo’n mondkapje van oma mij een beetje staat.  En wat die crocs eigenlijk kosten.