Erik, column Wim Rietman

Afgelopen vrijdag kreeg ik een mailtje van Erik Driessen. Hij schreef dat  hij Genemuiden Actueel ging overdragen aan Robert Jansema, een jonge en ambitieuze journalist. Persoonlijk vind ik dat jammer. Erik heeft namelijk het levenswerk van Willem Timmerman op een uitstekende wijze uitgebouwd.  
 
Ik ken Erik redelijk goed. We delen nogal wat gemeenschappelijke interesses. Allebei dol op voetbal en gek van wielrennen. En de liefde voor muziek en een lekker glas bier. En natuurlijk de passie voor het geschreven woord.
Erik is een begenadigd schrijver. Eigenlijk is hij op zijn best wanneer hij over muziek schrijft. Dat weet waarschijnlijk maar een klein gedeelte van zijn dagelijkse lezers van de nieuwssite. Die bijdrages vertrouwt hij af en toe aan zijn volgers en vrienden op de sociale media toe. Smeuïge verhalen waar de nostalgie van afdruipt.

Eriks besluit om Genemuiden Actueel van de hand te doen begrijp ik overigens wel. Het beheren van zo’n site is een job die altijd doorgaat. Nieuws wacht nooit en moet snel gebracht worden. Ook wanneer het je even niet past.
Schrijven is eigenlijk het leukste wanneer er geen druk op zit. Maar dat is voor de mensen die er hun brood mee moeten verdienen een utopie. Het eerste wat een journalist normaal gesproken meekrijgt is een deadline.

Het is niet zo dat Erik helemaal bij Genemuiden Actueel verdwijnt. Hij blijft verhalen schrijven voor de site, met name over sport en politiek.
Ik heb overigens wel eens wat lichte kritiek op zijn journalistieke houding geuit. In mijn ogen mocht het af en toe wel een onsje scherper. Maar ook daarvoor had ik wel begrip. Wanneer je een commerciële website hebt, loop je soms op eieren. Je kunt niet zomaar mensen bij de enkels afzagen, ook al hebben ze het meer dan verdiend. Journalistiek gekoppeld aan commercie is nu eenmaal een matige combi.

Tot slot rest me niets anders dan een groot woord van dank aan Erik. Hij stond altijd klaar wanneer er iets gepromoot moest worden voor bijvoorbeeld de biljartclub of Volle Bak. En hij gaf me natuurlijk een prachtig podium voor mijn al dan niet genuanceerde bijdrages.

De vrijheid die vanaf september weer op zijn pad zal verschijnen is hem dan ook van harte gegund.