Avondklok (column Wim Rietman)

Er is sprake van een avondklok in Nederland. Wie had dat een jaar geleden ooit kunnen denken? Ik kan niet zeggen dat ik me vanwege de invoering ervan de handen blauw klap van geluk, maar totaal gedeprimeerd raak ik er ook niet van. Dit schijnbaar in tegenstelling tot een gedeelte van onze bevolking dat van gekkigheid niet meer weet wat het doet.

Gisteravond zag ik onthutsende beelden van diverse plaatsen in ons land waar raddraaiers de binnensteden volledig op hun kop zetten. Ik werd er niet alleen verdrietig van, mijn bloed kookte ook van woede.

In Nederland hebben we het recht op demonstreren. Niks mis mee. De laatste jaren valt het me echter op dat demonstraties van absolute minderheden steeds vaker uitmondden in een escalatie van extreem geweld en winkelplunderingen. Een onverteerbare zaak. Van mij mag de aanpak van de politie van idioten die hen bekogelen en die winkels van de middenstand die het al zo moeilijk heeft leegroven, behoorlijk opgeschroefd worden.

Op dit moment richten zich veel protestacties op de coronamaatregelen. Ik denk niet dat er  veel mensen in Nederland te vinden zijn die niet dolgraag terug naar het oude normaal willen.  Maar ik denk toch dat het verstandig is om te luisteren naar de mensen die de verantwoordelijkheid nemen voor de huidige maatregelen. Uiteindelijk zijn die allemaal democratisch gekozen. En daarom hoef je het niet met alles eens te zijn. Dat ben ik ook niet. Maar als we niet één lijn trekken, lossen we niets op.

Op diverse sociale media lees ik allerlei meningen van complotdenkers of tegenstanders van de huidige maatregelen. Ik heb al heel wat mensen moeten ‘ontvrienden’ omdat hun extreme gedachtenspinsels me werkelijk te ver gingen. Af en toe ben ik met iemand in discussie gegaan. Vergeefse moeite, ik weet het. Wanneer ik dan vraag om hun oplossing van het hele probleem eens even te geven, blijft het angstwekkend stil. En weet u waarom? Omdat ze die mening eigenlijk niet openlijk durven te uiten. Maar ik kan dat natuurlijk wel even voor hen doen.

Een (hopelijk kleine) groep mensen wil het openbare leven gewoon direct weer opstarten. Scholen, kroegen, restaurants en winkels direct weer open. Dat je dan de kwetsbaren in dit land – bejaarden, zieken, gehandicapten etc. –  gewoon dood laat gaan schijnt niet te deren. Dat de overbelaste zorg dan voor onoverzichtelijke problemen komt te staan, zal ze blijkbaar niets uitmaken. En dat de mensen die al naasten door corona verloren zijn nog een extra dolk in de rug wordt gestoken, zal ook wel geen rol spelen.

Het is én blijft een persoonlijke mening van iemand, dus dat mag. Maar ik vind het een behoorlijk egoïstische.

In Genemuiden blijft het gelukkig behoorlijk stil. Gisteravond rende ik een rondje door onze buitengebieden. Hoewel het ruim voor 21.00 uur was, kwam ik slechts twee wandelaars tegen. Binnen de kern reed een enkele auto rond.

Het is natuurlijk even wennen aan alle aangescherpte maatregelen. Ik mis het contact met mijn vrienden in het weekend. Afgelopen zaterdag besloot ik daarom al wat eerder mijn eerste biertje open te maken. Lag ik mooi al voor het ingaan van de avondklok in het mandje.

Wim Rietman