Ingezonden brief Albert Riezebos

Bedankt Wim Rietman, dank voor je mooie woorden. Je column gebruik ik als een mooie aanleiding om op mijn beurt ook maar iets te schrijven. Ja, ik ben nu ridder, maar niet te paard, want ik voel mij als over het paard getild. Teveel verwend.

Ja, hoewel deze woorden zoiets is als een ‘grapje van Apje’, wil ik – nu serieus – graag iets meer vertellen. Ten eerste was het een heel goede vriend die mij betrok bij wel zeven verschillende zendings- of hulporganisaties. Die vriend was ds. Cornelis van den Berg die – voor ons helaas – door God op 3 december 2019 tot Zich, in Zijn Hemelse heerlijkheid, is genomen. Hij is een heel belangrijke motivator voor mij geweest. Daarom was ik heel dankbaar dat zijn vrouw Rieske van den Berg bij de uitreiking aanwezig was.

Maar ook al was ds. C. van den Berg voor mij een stimulans, dan nog blijft de vraag: waardoor of door wie wordt die Albert dan toch gedreven? Nou dat heeft alles te maken met een andere relatie, namelijk met de Schepper van ons allen: de God van hemel en aarde. Zijn grote liefde voor mensen zoals ik, met evenveel gebreken als wie maar ook, dwingt mij ertoe om wat voor Hem terug te doen. Hij gaf mij zo enorm veel, dat ik wel moest gaan nadenken: waarvoor dan toch dat alles gekregen? Dat staat duidelijk in de Bijbel te lezen: omzien naar je naaste. Echt, het geeft zoveel vrede in je hart om wat voor je medemens te mogen doen. Dat goeddoen voor je naaste, dat is mijn hartelijke advies aan ieder. Stop toch met het verzamelen voor jezelf en geef wat weg. Daar wordt je alleen maar rijker en gelukkiger van.

Wim, (hoewel ik jou overigens niet persoonlijk ken) ik vond het mooi wat je schreef en ik grijp dankbaar die gelegenheid aan om over wat mij op het hart ligt te gaan schrijven. Er is in deze tijd een groot probleem waar de hele gemeenschap mee te maken heeft, dat is nu vooral de coronacrisis. Het wordt ons voorgehouden “Samen krijgen wij corona eronder”. Gelukkig zijn daar nu vaccins voor.

Toch wil ik daar mijn persoonlijke mening over geven. Laat ik eerst noemen dat ik andere meningen respecteer. Zeker als dat opvattingen zijn die ook biddend tot stand kwamen. Maar voor mij is het kwalijke als dat vaccin toch wel iets van een afgod wordt. Nogmaals dit is mijn persoonlijke mening.

Elke dag bid ik meermalen tot onze liefdevolle God en vaak vraag ik hoe ik hiermee moet omgaan.

Mijn vrouw en ik hebben een groot nageslacht van Hem gekregen. Een fijne groep kinderen en kleinkinderen. Daar hebben we nauwelijks zorgen over, in de wetenschap dat God zorgt. Naast al die zegeningen van kinderen en kleinkinderen, kreeg ik van Hem een mooi bedrijf. In je column heb je daarover iets geschreven. Dat alles maakt dat ik nu eenmaal niet anders kan dan die God helemaal te vertrouwen. Als ik mij nu zou laten prikken, dan zou ik eigenlijk tegen God zeggen dat ik Hem toch niet helemaal vertrouw.

God bestuurt alles. Dat wil niet zeggen dat ik die besturing altijd begrijp. Maar ik denk wel dat het virus niet los gezien kan worden van alles wat wij mensen doen, waaronder het aantasten van wat Hij geschapen heeft. Als ik daar één voorbeeld van mag noemen, dan denk ik aan het ombrengen van door Hem geschapen, maar nog niet geboren kinderen. God wil ons nu door middel van dit virus tot nadenken brengen. Het kan niet Gods bedoeling zijn dat mensen worden ingeënt zodat zij daarna weer zorgeloos zonder verder na te denken verder kunnen leven.

Ik vind het best wel spannend om deze mening zo openbaar te maken. Hoe moet dat dan als ik het niemand vertel? Ook hierover heb ik de Heere gevraagd of deze uiting tot Zijn eer mag zijn.

Nu staat er geen vurige oven klaar zoals in de Bijbel waar de geschiedenis staat van de drie vrienden van Daniël die niet knielden voor de afgod (Daniël 3). Het gevolg van hun weerstand was dat koning Nebukadnezar uiteindelijk moest toegeven dat zij door God waren beschermd, zelfs in vlammen van de oven. Het liep zo af dat koning Nebukadnezar een bevel gaf aan al zijn onderdanen in zijn rijk dat degene die die God zou lasteren, de doodstraf zou krijgen.

Maar toch hoop ik dat dit aanleiding ertoe mag zijn dat er meer mensen goed van die God gaan spreken.

Echt Wim, daarom ben ik blij (het is ook een gebedsverhoring) dat mij op déze manier de gelegenheid gegeven wordt om groot en goed van die God te mogen getuigen.

En het is dan meteen een antwoord op de vraag: waardoor en door Wie wordt die Albert dan toch gedreven?

Albert Riezebos