Palingderby (door Herman Mateboer)
Geplaatst op: 8 oktober 2022
Helmich Lubberts: Orange Pictures
Zaterdagmiddag ben ik met mijn zoon naar Spakenburg gereden om Sportclub te zien spelen. Als je in Lelystad woont zit je lekker centraal, je bent zo in Huizen, Putten of Nijkerk.
Even gegoogled, Sportpark de Vinken aan de Kronkels. Hmmmm. Bij het aanrijden zag ik een groot bord waar het woord Vinken net verscholen ging achter de struiken, maar ik vermoedde dat een snoodaard daar wel met een kwast ‘tering’ onder had gezet. Niet dus, toch net volk, die Spakenburgers. Alhoewel dat beeld wel zou kantelen, tijdens de wedstrijd, later meer daarover.
Wat me ook bevreemdde is dat de voetbal club V.V. Eemdijk niet in Eemdijk zit (drie huizen & schuur)maar in Spakenburg en ook bemand wordt door Spakenburgers.
We liepen gelukkig glimlachend naar de kassa van de club in de geur van kroketten en friet, opgeluisterd met echte amateurclubmuziek van het genre dat de Piratenzenders uitzonden als je bij Enke de Soldoat binnenliep, in een grijs verleden. Mijn zoon en ik waren blij met de constatering dat sommige dingen gelukkig nooit veranderen, zoals de sfeer, geur en beleving rond een amateurclub.
De parkeerplaats was lang en rechthoekig en ik zag eigenlijk geen enkele kronkel. Later op het veld des te meer.
Ik liep een Sportclub official tegen het lijf die waarschijnlijk uit medelijden voor die twee verdwaasde Boozn kaartjes voor de tribune en tevens Sponsorhome weggaf. Dat kwam in de rust goed van pas, ik kon zo doorstomen naar de wc in de business club, ik heb tegenwoordig een leeftijd dat je niet zomaar risicoloos een wc links kan laten liggen.
Eemdijk en Sportclub, aan elkaar gewaagd, alleen leek het soms of er een hek om het middenveld stond en er niemand uitkwam. Tot niet ver voor rust de Spakenburgers een kansje goed benutten en er een in de rechterhoek pegelden. Daarna volgde een regenbui en dan komen de ‘voordelen’ van kunstgras weer duidelijk naar voren. Toch maar op de tribune gaan zitten, nog bedankt Raymond!
De tweede helft begon ook met gestage regen, en dan voornamelijk van gele kaarten, en vooral aan de Eemdijk kant. Al vloog SC voortvarend uit de startblokken en met mooi werk over de vleugels richting het doel van de Spakenburgerburgers, het liep steeds vast in een stugge verdediging. Ook de spitswissel na de rust kon niets toevoegen. Ik dacht met weemoed terug aan de tijden van Omar Kavak, die eenpersoons Koerdische kapsalon, scheerde overal doorheen, kappen, poeieren en afdrogen. SC heeft een koele killer nodig voor het afmaken.
Soms was het passwerk van zulke belabberde allooi, aan beide kanten hoor, dat er een stelletje blauwen en groenen op elkaar stond in te hakken, duwen, trekken, schoffelen en allerlei andere hand- en spandiensten uit te voeren. Op het aanpalende veld was een rugby team bezig, die legden de match stil om es even te komen kijken hoe dat nou toeging in de echte wereld.
Al blonk het spel niet uit in scherpte, er werd veel goedgemaakt door gedrevenheid en passie. Toch kon ik niet altijd het hoofd erbij houden, als er weer een palingvisser lag te kermen op het kunstgras.
Ik keek rond het veld naar de reclameborden en verbaasde me over de uiteenlopendheid van borden. Maar, de grote nadruk lag op vis. Een bedrijf adverteerde; Naam…en dan…your fish, our people. Ik krijg daar echt plaatsvervangende schaamte van, die kromme engelse slogans die nergens op slaan. Wij hebben de verzamelnaam vis, de Engelsen noemen dat seafood. Daar valt alles onder, garnalen, oesters, via schol naar haring tot walvis. Seafood. Maar vooruit, men wilde blits klinken en dus deed men het in Tengels. Gewis de beste vis was ook saai geweest maar wel goed Nederlands.
Daar vlak naast hing een bord met; Restaurant de Grote Chinese Muur. Ik wist het gelijk, de eigenaar was een klein uitgevallen Chinees, die last had van een Calimerocomplex. Als ie nou dat bord beter had ingedeeld met; De Chinese Muur, grote loempia’s, dan had dat tenminste zin. We weten allemaal dat de Chinese muur groot is, dat ding is zesduizend kilometer lang. Triviantje; Men vermoed dat dit de eerste spouwmuur ooit was. Ver voor dat Groothuis of de Stuuver ze al volspoot met schuim isoleerden de Chinezen (beetje macaber) ze met landgenoten die omkwamen bij de bouw.
Maar dat terzijde, de Kronkels, de locatie van de Vinken, dat ging dus echt over het spel. Dat moge duidelijk zijn.
De scheids was knap strak afgesteld en zeker geen thuisfluiter. Het spel was soms ruw en hard en daar oogstte vooral Eemdijk de ene na de andere gele kaart.
Wisten wij veel dat na onze vlucht voor de regen wij op de tribune in het supportersvak vol Spakenburgers zouden belanden? De ongekende, kwetsende grofheid zo kenmerkend voor het hedendaags supportersvolk was hier ook duidelijk aanwezig. De hoeveelheid bagger bestemd voor de man met het fluitje was ontstellend. Woorden als ‘Oliebol’ en ‘Pannekoek’ vlogen door de lucht, ik wilde mijn zoon zijn tedere gehoor beschermen maar het was te laat, het hing al in de lucht. Net als die briljante vrije trap van de Spakenburgers, waar doelman Streutker het nakijken had.
Ik denk dat na zijn keeperscarriere hij op de markt moet gaan staan want hij stond geregeld vanuit zijn hok met stentorische stem zijn ploeg te dirigeren waar de trainer er stilletjes bij zat te kijken.
Het was een mooie middag, behalve het resultaat voor Genemuiden dan. Maar die zijn al een tijdje hun ‘mojo’ kwijt. Hopelijk vinden ze die weer ergens dit seizoen, dan blijft deze uitsupporter wel volgen. Niemand kan ijzer met handen breken maar ik wil dit clubje wel es weer zien swingen!
Herman Mateboer
Gepubliceerd door Robert Jansema