De adventskalender (column Albert Riezebos)

Als je gevraagd wordt of je wel eens een column wil schrijven, wat doe je dan? Ik heb eerst maar eens opgezocht wat een column is. Daarvan vond ik dat dat een met regelmaat verschijnend, kort stukje proza is. Het wordt geschreven door een columnist, die vaak zijn persoonlijke mening of ervaring deelt over onderwerpen die de doelgroep boeit.

Nou laat ik het dan een keer proberen. Dat regelmaat, dat weet ik nog niet. En diverse namen heb ik wel gehad maar nog nooit de titel columnist. Nou ja, het mag proza zijn. Het hoeft niet te rijmen.

Gelukkig mag het wel een persoonlijke mening zijn, maar dan is het nog de vraag of die de doelgroep boeit. Ik weet van goede vriend, dat hij op de avond dat zijn column in het dagblad staat, nooit in zijn mailbox kijkt, zodat dat zijn nachtrust niet beïnvloed.

Achterliggende week las ik weer in Prediker 3 dat alles een bestemde, een vastgestelde, tijd heeft. Zo was het zondag weer de eerste adventszondag. Elke tijd van het jaar heeft zo zijn bekoringen. Zo ook de weken waarin we toeleven naar de herdenking van de geboorte van de Heere Jezus.

Ik las in het nieuws over een adventskalender, die niet meer weg te denken is in de periode voor Kerst. Mijn eerste gedachte was dat gebeden om een geestelijke opwekking verhoord leken te zijn. De adventskalender geeft houvast, las ik. Nou ja, dat kan heel goed als je elke dag bemoedigd mag worden door een Bijbeltekst die een link heeft met Kerst.

Nieuwsgierig las ik verder, want dat ik niet zo bij de tijd ben klopt wel, maar dat ik al jaren een adventskalender gemist leek te hebben had ik toch niet verwacht.

In de 19^e eeuw bevatte de kalender in Duitsland teksten uit de Bijbel of christelijke beeldiconen. O, dus nu al lang niet meer? En hij werd daar ontwikkeld om in de 24 dagen voorafgaand aan kerst, elke dag stil te staan bij de betekenis van Kerst. Mooi idee toch? Ook is in het artikel de betekenis van advent te lezen: Advent komt van adventus, ‘komst’ in het Latijn. De adventsperiode is dan ook van oudsher de christelijke periode waarin wordt toegeleefd naar de komst, de geboorte, van Jezus op 25 december. Zo was het, maar dat is het toch nog?

Nou, ik kon mijn ogen niet geloven. Tegenwoordig is de kalender een universeel ding, passend bij het kerstfeest van nu. Veel meer een familiefeest.

De onzekerheid in de wereld speelt een grote rol bij de populariteit en elke dag een vakje open geeft rust. Zeker, rust hebben we hard nodig in deze tijd. En helemaal wel de rust waar de Bijbel van spreekt. Dat geeft zekerheid.

Maar deze kalender heeft daar helemaal niets meer mee te maken, ontdekte ik. Te lezen valt over een kalender waar je elke dag wat uit kunt pakken. Nee, geen Bijbeltekst of zo, maar de vakjes zijn gevuld met snoepgoed en chocola, ook verzorgingsproducten, sieraden en om maar niet meer te noemen ook dierenvoer.

“Inmiddels verkopen we zo’n 4000 adventskalenders per jaar en dit groeit jaarlijks”, zegt een woordvoerder van een dierenwinkel. “De ‘humanisatie-trend’ zet stevig door: de hond of kat hoort echt bij het gezin. Uiteraard is het meer voor de ‘ouders’ dan voor het huisdier zelf.”

Kerstfeest voor dieren. Niet te rijmen en ook geen proza. Ze zijn wel van ‘de partij’.

Er is wel eens geschilderd en geschreven over een os en een ezel, bij de kribbe, maar daar lezen we in de Bijbel niets van. Als er dieren bij waren, zou ik eerder denken aan weerloze schapen, die er bij waren toen hun Goede Herder geboren werd. Geen vossen of wolven al horen die bij ‘de partij’.

Mensen worden in de Bijbel vaak aangeduid als schapen. Laten die ‘schapen’ het in deze donkere adventstijd van de Goede Herder verwachten. Dat Hij die ook wel het Licht der wereld genoemd wordt, als een licht op ons pad zal zijn.

En Hij geeft ook gaven. Niet zoals de adventskalender, maar gaven tot troost en bemoediging.

Albert Riezebos