Het paaltje aan de Achterweg is een ‘verhaalpaal’

“Weet iemand hoe zo’n paaltje aan de Achterweg wordt genoemd?”, vraagt Gert-Jan Westhoff tijdens een lezing in de Meente. Bij een foto van het paaltje aan de Achterweg volgt een uiteenzetting over een touw door het ijzeren oog op de paal om de wagen van de schuine helling aan de andere kant van de weg te laten zakken.

“Zo’n paaltje zal toch wel een speciale naam hebben? Als iemand weet hoe zo’n paaltje wordt genoemd, dan houd ik me aanbevolen”, zegt Westhoff tegen de zaal. Na de lezing schiet Reinier van de Pol hem aan. “Zou het kunnen dat zo’n paaltje een verhaalpaal wordt genoemd?”

Even scant Westhoff in zijn hoofd deze optie. “Verhalen, niet als vertellen, maar als laten vieren van een touw? ‘U kon nog wel eens gelijk hebben’, zo vervolg ik het gesprek. ‘Het is zeker het nazoeken waard.’ Thuis raadpleeg ik het etymologisch woordenboek”, blikt hij nu terug.

Het woordenboek leidt hem terug naar het oud-Nederlandse ‘verhalen’ met betekenissen als: verplaatsen, terughalen, ophalen of verplaatsen. Van de Pol zat met zijn verhaalpaal op het juiste spoor, zo blijkt.

“Als ik me niet vergis stond er ook zo’n paaltje naast Majoor Generaal Simondsstraat 48, bovenaan het klinkerpad dat steil de dijk afloopt. Graag zou ik daarvan een foto hebben. Tot op heden heeft echter niemand mij die kunnen verschaffen. Verder kan het niet anders of in ons land van dijken en hellingen moeten er tal van dit soort verhaalpalen hebben gestaan. Dat is toch wel weer een onderzoekje waard”, besluit Westhoff.