Afscheid van Dick (column Wim Rietman)

Je hebt een bepaald soort mensen waar ogenschijnlijk niemand een hekel aan heeft. Tot die categorie behoor ik niet. Maar de als wethouder aftredende Dick Visserman absoluut wel. Dick Visserman was meer dan 15 jaar raadslid in Genemuiden en Zwartewaterland. De laatste 8 jaar was hij bovendien wethouder.

Persoonlijk ken ik Dick al van de tijd dat hij nog boekhouder bij Telenzo was. Een onvergetelijke anekdote vond ooit eens in Engeland plaats. De plaatselijke industrie was altijd present op de tapijtbeurs in Harrogate. Op de laatste dag vlogen dan bijna alle plaatsgenoten met hetzelfde vliegtuig vanaf Leeds/Bradford terug naar Amsterdam.  Tijdens het wachten op het boarden werden er een paar lekkere “pints” genuttigd in de Engelse pub op het vliegveld. Gezelligheid kent op dit soort momenten geen tijd.

Tijdens één van deze terugreizen volgde er via de speakers zelfs een laatste oproep voor onze vlucht. Terwijl iedereen zich uit de voeten maakte om via een trap zo snel mogelijk in het vliegtuig te komen, volgde Dick  – met het zweet blank op zijn voorhoofd – de omgekeerde weg. “Ik ben in de aap gelogeerd”, stamelde hij. “Ik ben mijn paspoort én mijn instapkaart kwijt”. Net voor de vliegtuigdeuren dicht gingen, stormde hij nog naar binnen. De documenten zaten in de binnenzak van zijn kostuum.

Eerlijk gezegd had ik nooit zo’n fiducie in Dicks’ rol als wethouder van onze gemeente. Ik achtte hem voor een dergelijke rol wat te lief. In de moeilijke periode na de herindeling heeft hij echter bewezen een uitstekend bestuurder te zijn. Het gemeentebestuur heeft op beslissende momenten niet geschroomd om impopulaire maatregelen te nemen. Dat leidde tot veel kritiek, maar heeft er wel voor gezorgd dat Zwartewaterland er in financieel opzicht een stuk beter voorstaat. En er zijn – om me tot Genemuiden te beperken – met betrekking tot het stadsaangezicht prachtige dingen gerealiseerd.

Bovendien kon de hele gemeenschap altijd een beroep op Dick doen. Was er een opening, een kampioenschap of een verloting. Als het even kon kwam Dick opdraven. Niets was hem te veel.  Hij bewoog zich makkelijk onder de mensen. Dronk na afloop gerust een pilsje mee en de gehaktbal sloeg hij – of het nou bij de biljartclub of tijdens Domotex was – nooit af.

En nu gaat Dick dus de plaatselijke politiek verlaten. En dan is het dus tijd om de balans op te maken. In dit geval niet al te moeilijk.

Dik in orde!