Genemuiden valt in de smaak

Soms is het goed te zien dat het om Para Dressage gaat. Tekst en foto's: Enrico Kolk

Genemuiden is een mooie stad. Daarover zijn de ruiters uit verschillende landen het roerend eens. “De mensen zijn vriendelijk en het ziet er leuk uit”, vindt Stinna Tange Kaastrup uit Odense (Denemarken). Zij is één van de ruiters uit Denemarken die deze dagen deelnemen aan de wedstrijden in Genemuiden.

Het paard waarop ze rijdt heeft ze nog maar een half jaar. “Dat is wel wennen”, vertelt ze. “Maar de wedstrijd is gisteren goedgegaan, en dat is erg belangrijk. En ook vanmorgen ging het goed.” Maar gekwalificeerd voor de Paralympische Spelen in Rio de Janeiro, die in september plaatsvinden, is ze nog niet. “In mei hoor ik of ernaartoe mag.”

Het zal niet haar eerste ‘wereldwedstrijd’ zijn als ze gaat. “In 2010 won ik de Wereldruiterspelen in Kentucky (Amerika). En een jaar later was ik de winnaar van de Europese Kampioenschappen.” Een bijzondere winnaar, want Kaastrup is beenloos. Ze zit daarom op een zacht zadel en gebruikt twee zwepen als hulpmiddel.

Nina uit Rusland heeft wél benen, maar loopt moeilijk. En de reis naar Genemuiden was ook moeilijk, vertelt ze. “Bij ons ligt veel sneeuw, het viel niet mee om hier te komen.” Toch kwam ze, want deze wedstrijden zijn belangrijk voor haar. “We gaan proberen om naar Rio te komen.”

Dat is voor Ahmed Sharbatly uit Saudi-Arabië al geen ‘proberen’ meer. Hij is inmiddels verzekerd van een plekje op de Paralympische Spelen. “Misschien win ik er wel niet, maar ik vind het al een succes op zich dat ik bereikt heb dat ik naar Rio ga.”

Het weerhield hem er niet van om naar Genemuiden te komen. En, als het aan hem ligt, blijft het niet bij deze ene keer. “Ik wil hier graag nog een keer komen. Het is hier ‘really amazing’”, lacht hij. “De mensen zijn erg aardig.”

Alom lof voor de organisatie klinkt door alle interviews. Voor velen is de eerste kennismaking met Genemuiden in goede aarde gevallen. “De faciliteiten zijn hier perfect”, merkt één van de ruiters op.  “Dat hebben we ook weleens anders meegemaakt.”