De totale afgang van Genemuiden Actueel (column Erik Driessen)
Geplaatst op: 9 februari 2016
De monden waren groter dan de kennis. ‘We’ zouden dat Triviant wel even winnen. Na een veelbelovend optreden in de editie van vorig jaar (op 1 vraag na een finaleplek) had ik het team versterkt. Doorselecteren zeg maar, om in voetbaltermen te blijven. Pieter Polman werd afgeserveerd met de opdracht om foto’s te maken en het aanstormende talent Enrico Kolk voegde ik toe aan de ploeg.
Hij gaf hoog op over zijn kennis van religie, politiek en eigenlijk alle onderwerpen buiten sport en popmuziek. En daar weet ik toeval alles van. En Sijmon Last zag ik als het vangnet…de man die alle merkwaardige vragen moeiteloos weet te beantwoorden. Noem het gerust een dreamteam wat ik samenstelde.
Het zelfvertrouwen was kortom groot, zeker bij de jeugdige Enrico die alle deelnemende teams bij binnenkomst in d’ Overtoom al meedeelde dat hun komst zinloos was. “Al zet je twintig teams neer…”, was nog het beste antwoord dat hij kreeg van een stelletje oudgedienden.
Ik kan hiervan een lang verhaal maken, maar ik kan het beter kort houden. De afgang was totaal. Op een aantal inkoppertjes na wisten we niets. De schaamte nam per vraag toe, de wanhoop des te meer. De ontluistering, de blamage, de schande….al dat soort woorden moet ik hier noemen. En juist van dat dramatische team zet de Drie Watersteden een foto op de voorpagina. Een foto die al onze wanhoop en ontluistering perfect vastlegt. En andere media publiceerden al een beeld van onze fotografen. Want ook die meenden dat zij zonder problemen zouden doordringen tot de finale. Dit gezelschap keerde eveneens terug van een koude kermis.
Voorlopig zijn onze monden weer net zo klein als onze kennis. Euhm, tot volgend jaar voor de alles goedmakende revanche. Uiteraard selecteer ik weer rustig door. De heren Kolk en Last worden bedankt voor hun medewerking. De families Duitman, Rietman en Van Dalfsen kunnen volgend jaar beter thuis blijven.
Gepubliceerd door Erik Driessen
